Volg je het plan of je hart?
Shurminia Martina Rafael, 41 jaar en geboren in Curaçao, had niet voorzien dat ze ooit met haar gezin op Bonaire zou wonen en werken. Inmiddels zit ze er vier maanden als beleidsmedewerker communicatie bij Mental Health Caribbean - helemaal op haar plek. Haar plan was om pas over zes tot tien jaar weer naar Curaçao te verhuizen vanuit Nederland. Maar het leven loopt soms anders dan gedacht. Shurminia remigreerde eerder dan gepland, terug naar de eilanden.
Het plan
Shurminia had Bedrijfskunde met de afstudeerrichting Communicatie gestudeerd aan de University of the Netherlands Antilles (nu University of Curaçao). Hierna heeft ze tien jaar gewoond en gewerkt op Curaçao, voordat ze in 2020 met haar man en kinderen (toen 8 en 10 jaar oud) naar Nederland verhuisde. Het plan was toen om minimaal zes jaar in Nederland te werken en studeren en daarna weer naar Curaçao terug te keren. Ze werkte dus als communicatieadviseur en studeerde executive master in corporate communications aan de Erasmus Universiteit, toen ze een interessante vacature kreeg toegestuurd.
De functie van haar dromen
Het ging om een functie in de zorgsector, waar ze al veel fijne ervaring mee had. Ook was het een generalistische functie, dus meer gericht op iemand met een wat algemener profiel. Shurminia wist dat ze zo’n functie moeilijk zou vinden in Nederland, waar ze juist vaak op zoek zijn naar specialisten. Het sloot dus perfect aan bij haar, alleen was de standplaats Bonaire. Opeens moest ze overwegen om naar een ander eiland dan Curaçao, zoals gepland, te remigreren. Maar ze voelde aan het begin al dat ze veel kans maakte op de functie, omdat haar achtergrond voldoet aan de eisen. Dit maakte het allemaal nog spannender.
Na gesprekken met mensen in haar vertrouwde kring en een oriënterend gesprek met de directeur, maakte de spanning langzaam plaats voor een groeiende interesse in de nieuwe uitdaging. En toen ze het idee met haar gezin besprak, twijfelden ze: het leven in Nederland achterlaten? Maar ze gaven haar wel groen licht om het te proberen: 'Schrijf die brief, mama, en de rest zien we wel,' zei haar zoon.
“Schrijf die brief mama, en de rest zien we wel.”
Do it afraid
Ze ging ervoor. Shurminia solliciteerde (met succes) naar de functie, en de remigratie werd langzaam realiteit. Maar twijfelen deed ze vanaf het moment dat ze de vacature zag, en nu nog steeds. Ze kende Bonaire van vakanties, haar grootouders kwamen daar vandaan, en de cultuur lijkt enigszins op die van Curaçao. Maar ze wist ook dat wonen en werken op Bonaire anders zou zijn.
Ook maakte ze de stap niet alleen – kon haar gezin ook een leven voor zichzelf zien op Bonaire? Ze vond, en vindt nog steeds, veel moed in de woorden van mensen die haar goed kennen. Zij zeiden vanaf het begin al dat het goed zou komen. En in haar eigen woorden: ‘Do it afraid.’ Dus verhuisde ze eerder dit jaar met haar gezin naar Bonaire.
Voorbereiden voor de grote stap
Shurminia had een leuke nieuwe baan op Bonaire, maar moest nog van alles (op afstand) regelen. Waaronder een huis vinden, een school voor de kinderen regelen, een baan voor haar man vinden, etc. Gelukkig kon ze terecht bij eilandskinderen uit Bonaire, haar collega’s, en was er veel online te vinden (zie links hieronder). Ook haar werkgever had handige links om de landing op Bonaire te versoepelen, zoals die van de Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN) over immigratie naar Caribisch Nederland. Wat ook hielp, was dat ze zoveel mogelijk van hun inboedel meenamen. Zo hadden ze vanaf het begin al een goed ingericht huis met hun eigen spullen.
Tips aan anderen
Idealiter had Shurminia meer tijd gehad om alles te plannen, in plaats van ongeveer drie maanden. Dit is ook haar advies aan mensen die de stap overwegen. De grootste uitdagingen, zoals financiën, een goede woning vinden en je gezin goed voorbereiden, hebben tijd nodig.
Neem dus, indien mogelijk, minstens een jaar om alles goed uit te zoeken, en bezoek ook een keertje het eiland als je kan. Maar spaar ook vooral: er komen bij zo’n migratie veel kosten kijken, zoals reiskosten, het transporteren van inboedel en borg voor je huisvesting. Wat je motivatie ook is om te remigreren – liefde, bijdragen aan het eiland – het is nooit te vroeg om te beginnen met nadenken over het vertrek.
“Als het kan, neem minstens een jaar om alles goed uit te zoeken.”
Het leven op Bonaire
Het voelde in het begin een beetje als vakantie en verwarrend, maar langzaam maar zeker vinden ze als gezin hun draai. Ze vinden het wonen op het eiland prettig, met het aangename weer en de leuke culturele activiteiten. Het werk bevalt haar erg goed en is zelfs leuker dan ze had verwacht.
Shurminia en haar man beginnen zich ook af te vragen wat zij kunnen betekenen voor het eiland. Niet alleen binnen hun werk, maar ook binnen een groeiende bevolking met diverse interesses en behoeften. Hoe precies, dat zullen ze met de tijd wel ontdekken. Maar voor nu is ze al trots dat ze met haar gezin aan de ontwikkeling van het eiland van haar grootouders kan bijdragen.
Het leven (of een remigratie) kan soms anders lopen dan je had gepland. Maar als je, net als Shurminia, ervoor openstaat, met een beetje moed en hoop, kom je precies terecht waar je hoort te zijn.
Voor vragen over haar migratie of werk bij Mental Health Caribbean kan je Shurminia bereiken op haar LinkedIn.
Immigreren naar Caribisch Nederland - Rijksdienst Caribisch Nederland
Facebook groep voor huisvesting- Bonaire for Rent
Lokale nieuws en artikelen - Bonaire.nu
Burgerzaken regelen - Openbare Lichaam Bonaire
Sebastian Burgos Ramos
Een veelzijdige Young Professional
De 31 jarige Sebastian Burgos Ramos is een ‘New Professional’. Want hij volgde, met succes, het New Professional Programma, een traineeprogramma van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) in Den Haag. Aansluitend werd hij bij dat ministerie aangenomen als Beleidsadviseur bij de afdeling Zorg & Jeugd Caribisch Nederland. De in Aruba geboren Colombiaan die vloeiend vier talen spreekt is er op zijn plek.
Paradijs
In Aruba rondde hij zijn VWO af op Colegio Arubano. Achteraf vindt hij dat hij in een ‘tropical paradise’ woonde; de rust, het sociale leven, het zorgenvrije bestaan van een tiener. Thuis sprak hij Spaans met zijn ouders en broertje; Papiaments spreken mocht niet, dat deed hij maar buiten de deur. Hij groeide om met een grote Colombiaanse familie; oma’s, tantes en neefjes waren in de buurt.
CSI
In 2012 kwam hij naar Nederland met het idee iets met forensisch onderzoek te gaan studeren. “Ik was verliefd op die CSI series op televisie en wilde dat ook.” Het werd Hoger Laboratorium Onderzoek (HLO) aan de Hogeschool Leiden. In zijn laatste jaar sloeg de twijfel toe; uren lang alleen in het lab, paste dat wel bij hem als sociaal persoon? Hij rondde zijn HLO keurig af en begon aan de studie Plantbiologie en Natuurlijke Producten aan de Universiteit van Leiden. Hij behaalde daar zijn master.
Zoektocht
Na zijn afstuderen probeerde Sebastian van alles; onder meer Finance Recruitment, een heel corporate werkomgeving waar iedereen strak in het pak zat en 60 uur per week werkte. “Daarna volgde een struggle; waar had ik nou voor gestudeerd, wat wilde ik echt?” Via zijn inmiddels flinke netwerk ging hij aan de slag bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Een bewuste tussenstap om even op adem te komen. Dat werkte.
New Professional Programma
Zijn CV belandde na een sollicitatie bij het Ministerie van VWS en hij werd gepolst voor het New Professional Programma; een traineeship van 1 jaar dat mensen die buiten de overheid werken de kans geeft om de stap te maken om ervaring binnen de Rijksoverheid op te doen. “Ik was heel blij met deze kans en uitdaging omdat ik diverse trainingen kon volgen over persoonlijke ontwikkeling en beleid. Verder was het een waardevolle ervaring om met trainees met een diverse culturele achtergrond mee te sparren en ervaringen te delen.”
Medicijnen
Bij het ministerie van VWS werkt Sebastian aan de dossiers Vaccinatie, Pandemische Paraatheid en Klimaat en dan helemaal gericht op Bonaire, Saba en Sint Eustatius, de BES eilanden. “Denk aan kamerbrieven schrijven, nota’s opstellen maar ook veel stakeholders spreken. “Ik werk nu bijvoorbeeld mee aan het opstellen van een overzicht van de vaccinatie landschap binnen de BES; denk aan rollen en verantwoordelijkheden zoals financiering, regie, uitvoering en logistiek.” De Corona epidemie heeft zeker bijgedragen aan een grotere alertheid op deze dossiers. In Den Haag maar ook op de eilanden zelf, legt Sebastian uit.
Identiteit
Voor wie juicht hij bij een voetbalwedstrijd? “Ik ben opgevoed als een trotse Colombiaan met een Nederlands en een Colombiaans paspoort. Bij voetbal ben ik voor Colombia.” Hij memoreert de heerlijke sancocho die hij vroeger kreeg; een typisch Colombiaanse soep gevuld met rund of kip, aardappel, cassave en mais. Het gevoel van leven als een buitenstaander, dat kent hij vanuit Aruba en komt hem nu goed van pas, vindt hij. Het maakt hem wendbaar en flexibel.
Aruba
Ziet hij zichzelf teruggaan naar dushi Aruba? “Misschien ooit, maar niet nu want ik wil mijn carrière in Nederland opbouwen. Aruba is wel goed bezig om het landschap aantrekkelijker te maken voor young professionals.” Banenbeurzen gericht op de eilanden volgt hij niet. Maar wie weet, in de toekomst.
Tips
“Denk groot, daag jezelf uit. Lees veel, ontwikkel jezelf. Verdiep je ook in Nederland, laat jouw eiland een beetje los. Oefen jouw Nederlandse taal, vraag anderen om jou te corrigeren.” Hij vindt het best lastig om Nederlandse vrienden te maken maar benadrukt dat je open-minded moet zijn. “Nederland biedt jou veel kansen, maak daar gebruik van.”
Vind je het leuk om met Sebastian in gesprek te gaan?
Hij is bereikbaar via LinkedIn
Savino Every: A sense of belonging
Hij heeft een ‘chaotische week’ achter de rug, de 20 jarige Curaçaose student Savino Every. Dat is niet zo gek als je ziet wat hij allemaal doet. Studeren aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA), werken bij supermarkt Jumbo, vrijwilligerswerk doen voor het Ronald McDonald Huis en werkzaamheden verrichten bij Hvanti, de Caribische studentenvereniging van de HvA. Daarnaast heeft hij een sociaal leven met voornamelijk internationale studenten als vrienden.
Talen
Savino studeert wat zijn grote passie is: Aviation, in het Engels, for sure. “Ik spreek liever Engels dan Nederlands. Nederlands is voor mij de taal van school en zakelijke dingen. Zeker niet van mijn emoties.” Zijn Nederlands is trouwens opvallend goed. Een kwestie van veel oefenen en de bijbaan bij Jumbo heeft zeker geholpen. Met zijn ouders spreekt hij Papiaments. De meertaligheid van de Caribische student in optima forma.
Zelfstandig
Hij kwam op zijn 17e naar Nederland, na het VWO op het Radulphus College te hebben afgerond. Als freemover, zonder mentor of begeleiding, zijn eigen kamer vanuit Curaçao geregeld: “Een diep dive op internet, gewoon heel goed zoeken, en een beetje geluk.” Een tante in Zoetermeer was zijn voogd dat eerste jaar. Hij woont in Amsterdam Zuidoost, en heeft het daar erg naar zijn zin. “Zoveel culturen, centraal, en goed bereikbaar.”
Aviation
Afgelopen maand heeft hij aan vijf groepen scholieren van de eilanden voorlichting gegeven. Ze waren in Nederland op studiereis, vanuit Aruba, Bonaire en Curaçao. Savino heeft ze verteld over Aviation, over de hogeschool, over Amsterdam; hij vindt het leuk om te doen. Over Aviation is hij uitgesproken: “Alles komt daar samen; de luchtvaart verbindt culturen en mogelijkheden. De studie is veel méér dan de techniek van een toestel. Ik verdiep mij nu in de business-kant en denk na over welke master ik wil gaan doen.”
Struggle
Amsterdam vindt hij een geweldige stad. De cafeetjes, de bibliotheek, de drukte en de diversiteit. Dat komt steeds terug in zijn verhaal; Savino houdt van mensen en verschillende culturen. Natuurlijk ziet hij de worsteling van Caribische studenten om zich heen; “The struggle om het eerste jaar door te komen. Bij Aviation zijn er 500 eerstejaars studenten, de helft valt af in het eerste jaar. Daar zijn ook Caribische studenten bij.”
Belonging
Wat is zijn manier om wél netjes die bachelor te halen? Savino wijst op de ‘sense of belonging’ dus het gevoel ergens thuis te zijn of erbij te horen. Een term waar hij zelf spontaan mee komt. Voor hem is dat bijvoorbeeld spelletjes doen met vrienden “denk aan domino”, voor een ander muziek of typisch Caribisch eten. Dat moet je zien te vinden of creëren in Nederland, legt hij uit.
Een diepzinnige student dus die zijn weg vindt ver van huis. Bellen met zijn moeder doet hij elke dag vanwege de sterke band die hij met haar heeft. Deze zomer komen zijn ouders naar Nederland om zijn broertje te helpen installeren in Eindhoven. Die gaat Mechanical Engineering studeren. “We zijn allemaal van de cijfers!” lacht Savino.
Die Savino, die komt er wel.
Doetank Natuur; doe mee!
Doetank ‘It’s in our Nature!’
Ben je een Caribische student of young professional? Vind je natuur (behoud) belangrijk, vooral op de eilanden? Doe mee met de doetank! Die heeft als centraal onderwerp: hoe kan de unieke Caribische natuur beter behouden blijven? Met meer ruimte voor biodiversiteit? Wat kunnen bewoners daar zelf aan doen? Welke initiatieven zijn waardevol en hoe kunnen die gedeeld worden?
De doetank 'It's in our Nature' is een initiatief van WeConnect en het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.
Op een rijtje voor jou:
Tijdsinvestering: 12 uur per maand (gemiddeld). Je kan deze tijd goed zelf indelen.
Looptijd: juni 2024-juni 2025.
Taken van de doetank:
- Drie keer per jaar bij elkaar komen bij het Ministerie van LNV
(vanaf juni 2024) in Den Haag.
Dit is altijd op werkdagen tussen 10 en 17 uur. - Praktische suggesties geven over de centrale vraag van de doetank. Dat is dus advies geven aan het ministerie.
- Met eigen ideeën komen over hoe de eilanden het voortouw kunnen nemen in natuurbehoud door middel van natuurinclusiviteit.
(Denk hierbij aan vergroening door moestuinen, het aanleggen van cactushekken en wateropvang). - Met eigen ideeën komen hoe natuurinclusiviteit de duurzame ontwikkeling van de maatschappij kan stimuleren.
- Met eigen ideeën komen om verschillende stakeholders te betrekken, waaronder lokale bewoners, ondernemers en internationale investeerders (community-building).
Waarom meedoen aan de doetank:
- Meepraten over de toekomst van de eilanden.
- Kennis opdoen: informatiesessie bijwonen over bestuurlijke verhoudingen (Rijksoverheid, BES) en werking Openbare Lichamen.
- Ontmoeting met het Cariben team LNV.
- Vermelden doetank op het CV
- Opname in netwerk WeConnect: stages/traineeships/banen op de eilanden.
Praktisch:
- Reiskostenvergoeding van/naar Den Haag (mits binnen Nederland).
- Vergoeding en digitaal certificaat bij afronding
Meld je aan vóór 1 juni met een korte motivatie via deze mail:
Tanja op de radio over BSN nr.
Per 1 april 2024 kunnen Caribische studenten een BSN nummer aanvragen vanaf de eilanden. Dat betekent dat ze niet hoeven te wachten tot ze in Nederland zijn. Dat scheelt tijd want meestal komen ze pas rond 1 augustus in Nederland aan. En dan moet er veel tegelijk. Een BSN nummer opent veel deuren. Je hebt het bijvoorbeeld nodig om een bankrekening te openen, verzekeringen te regelen en je in te schrijven bij een huisarts. Basisdingen dus!
Dat scheelt weer in het 'landen' in Nederland, zegt WeConnect manager Tanja Fraai. Zij was te gast bij Radio 1 (programma Nieuwsenco) op 1 april. Tanja legt uit waar studenten nog meer aan moeten wennen, eenmaal in Nederland: "Nederland is groot en sommigen studenten komen hier voor het eerst. Het openbaar vervoer (trams, treinen), dat is allemaal nieuw voor ze. Net als de taal; voor velen is Nederlands niet de eerste taal."
Het ministerie van Binnenlandse Zaken & Koninkrijksrelaties heeft het aanvragen van het BSN nummer mogelijk gemaakt. Dit gebeurde mede op aandringen van de Nationale Ombudsman. In 2020 verscheen dit belangrijke rapport van de Ombudsman. 'Kopzorgen van Caribische studenten'.
Beluister het leuke radiofragment (7 minuten) hier: https://www.nporadio1.nl/fragmenten/nieuws-en-co/7c28513c-d70b-4594-a962-a87b8f65cb93/2024-04-02-studenten-uit-caraibisch-gebied-krijgen-bsn-nummer-voor-vertrek-naar-nederland
WeConnect ontvangt donatie
Stichting WeConnect heeft een donatie van ruim 17 duizend euro ontvangen van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) in Den Haag. Dit is onderdeel van het eindejaarsgeschenk van het ministerie. Op 28 maart namen WeConnect voorzitter Gilbert Isabella en directeur Tanja Fraai de feestelijke cheque in ontvangst. Die werd overhandigd door Mark de Boer, de plaatsvervangend secretaris-generaal van het ministerie en door Roald Lapperre, directeur-generaal Koninkrijksrelaties.
Extra workshops
Met het geld organiseren wij workshops voor scholieren op Bonaire, Saba en Sint
Eustatius. Doel is het vergroten van de kansengelijkheid bij hun verdere ontwikkeling als student in Nederland en later als professional terug op de arbeidsmarkt in Bonaire, Saba en Sint Eustatius. WeConnect directeur Tanja Fraai: “Met deze donatie kunnen we doorgaan met wat we al doen maar dan iets intensiever. Wij leren de scholieren vaardigheden en geven ze inzichten zodat ze weerbaarder zijn als ze in Nederland komen. Dat is echt nodig”, benadrukt Tanja. Directeur-generaal Koninkrijksrelaties Roald Lapperre voegt er aan toe: “WeConnect doet heel waardevol werk voor Caribische studenten, zowel hier in Nederland als op de eilanden.”
Stage lopen bij Unicef: inspirerend!
Dit is een blog van Quiriéne Faverus over haar stage bij Unicef Nederland!
Ik ben Quiriéne Faverus, een enthousiaste derdejaars sociologiestudent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Momenteel loop ik stage bij het Cariben team van UNICEF Nederland. Ik heb voor deze stage gekozen, omdat ik het verschil wil maken voor kinderen. Daarnaast heb ik zelf een Caribische achtergrond vanuit Suriname en Curaçao en voelde mij daardoor sterk aangetrokken tot de stageplaats in dit team.
Over Unicef
UNICEF Nederland zet zich in voor de rechten van kinderen over de hele wereld, maar op de Caribische eilanden heeft de organisatie een bijzondere missie. Kinderen op Saba, Sint Eustatius en Bonaire verdienen dezelfde kansen als hun leeftijdsgenoten in Europa. Op dat gebied is er nog veel ruimte voor verbetering, en dat is precies waar UNICEF zich hard voor maakt. Samen met lokale organisaties, de Openbare Lichamen in Caribisch Nederland en het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) streven we ernaar dat alle kinderen op de eilanden opgroeien in een veilige en stimulerende omgeving.
Campagne
Als medewerker van het UNICEF-team werk ik aan concrete initiatieven die een verschil maken. Zoals de campagne ‘Raising our Future’ op de eilanden, die mensen stimuleert om het gesprek aan te gaan over opvoeden en alle verantwoordelijkheden, uitdagingen en ook het plezier dat daarmee gepaard gaat. De campagne is bedoeld om mensen te inspireren tot positieve veranderingen in de opvoeding van kinderen, gesprekken op gang te brengen en een gevoel van gemeenschap tussen ouders en verzorgers te bevorderen.
Werkzaamheden
Mijn taken variëren van het organiseren van gesprekken met lokale organisaties tot het opzetten van mijn eigen project rondom World Children’s Day op 20 november: een dag waar de rechten van het kind centraal staan. In samenwerking met een lokale organisatie werken we aan het ondersteunen van jongerenparticipatie op de eilanden zodat de stem van kinderen beter gehoord kan worden. Ook schrijf ik brieven aan Tweede Kamerleden, waarin wij bijvoorbeeld tijdens Prinsjesdag adviseren over de geldzaken voor Caribisch Nederland.
Inspiratie
Daarnaast speel ik een rol in de communicatie en sociale media-uitingen van UNICEF Dutch Caribbean. Ik vertaal teksten naar het Papiaments en werk aan contentplannen die we met trots uitvoeren. Mijn werk voelt niet alleen waardevol, maar is ook ontzettend inspirerend.
Stageplek voor jou
Ben jij geïnspireerd om een verschil te maken voor de kinderen op de Caribische eilanden? Tot 26 november 2023 kun je solliciteren naar een stageplek bij ons in Den Haag. Samen kunnen we bouwen aan een toekomst waarin alle kinderen gelijke kansen krijgen en zich kunnen ontwikkelen in een veilige omgeving.
Solliciteer via deze link: https://www.unicef.nl/over-unicef/vacatures
Bonairiaans talent dat alles wil weten
De 26e-jarige Dylan van Arneman bestudeert het allerkleinste om het allergrootste te begrijpen. Hij is aan promoveren binnen de subatomaire fysica. “Wij kennen zo’n 5% van het heelal; er valt nog heel veel te ontdekken.” Een gesprek met een Bonairiaans talent over de schoonheid van kennis. Locatie: het Amsterdamse Science Park.
Bonaire
Dylan heeft een Bonairiaanse vader en een Nederlandse moeder. Zijn wieg stond in Amsterdam. Toen hij vier jaar was, verhuisde het gezin naar Bonaire. “Mijn ouders werkten beiden in het onderwijs en mijn vader wilde graag terug.”
Wis- en Natuurkunde
Het VWO op de Scholen Gemeenschap Bonaire (Liseo Boneriano) doorliep Dylan moeiteloos en rond zijn 14e begon hij zijn passie voor wis-en natuurkunde te ontdekken. Vakken die voor veel leerlingen moeilijk zijn maar Dylan had een goede leraar die hem enthousiast maakte: “Je kunt het in real life gebruiken; hoelang duurt het om een bal te laten vallen? Ik wil álles weten!”
Amsterdam
Tijdens de studiereis naar Nederland in 5 VWO viel de keuze op Amsterdam. “De enige wereldstad van Nederland met een internationale sfeer en die leuke combinatie tussen oud en nieuw.” Hij schreef zich gelijk voor een kamer en kon zo zijn hele studietijd op de Campus Diemen Zuid wonen. Deze zomer verhuist hij met zijn boezemvriend naar Amsterdam Zuidoost. “We maken er een gezellige hangout van voor vrienden.” Dat vriendengroepje waarmee hij indertijd naar Nederland kwam, dat heeft hij nog steeds.
Taal
Dylan moest wennen aan het Nederlands dat hij in Nederland voortdurend moest spreken. “Het was voor mij een formele taal die ik met mijn ouders of leraren sprak. Het kostte mij moeite om mijzelf te zijn en mijzelf goed uit te drukken.” Hij bleef in het begin in zijn Bonairiaanse bubbel maar maakte via zijn studievereniging Nederlandse en internationale vrienden.
Brak
Ook de sociale codes waren anders dan in Bonaire. Dylan noemt het bier drinken dat onder Hollandse studenten populair is. Hij lacht er nu om; een uitdrukking als ‘brak zijn’ (een kater hebben) kreeg hij onder knie. “Je moet niet bang zijn om iets nieuws te doen. Ga sporten, probeer een dansles, doe iets!”
Promoveren
Waarom promoveren, onderzoek doen, al hij al een mooie master Physics & Astronomy master op zak heeft? Nieuwsgierigheid drijft hem en ook het plezier om zijn kennis met anderen te delen. Dylan promoveert aan de Universiteit van Amsterdam (Uva) en aan het Nikhef, het Nationaal instituut voor subatomaire fysica. In 2025 hoopt hij zijn promotie af te ronden, gevolgd door een baan als docent op een universiteit met ruimte voor onderzoek.
Eilandskind
Natuurlijk, zijn hart ligt in Bonaire “maar het ligt er niet vast” voegt Dylan toe. Hij inspireert graag anderen en pleit ervoor dat er meer mensen van kleur actief worden in de wetenschap. “Wij Caribische mensen kijken anders naar de wereld; ook dát perspectief is waardevol.” Als voorbeeld noemt hij de grote betrokkenheid bij elkaar; binnen een familie of een gemeenschap.
Sterren
Bonaire is bovendien een geweldige locatie voor natuurkundig onderzoek. “Denk aan de sterrenhemel die je zo goed kan zien op het eiland. Of de vele magnetische stenen.” Kortom, natuurkunde is cool en opent jouw ogen voor de wereld, als het aan Dylan ligt. Laat hem die ambassadeur maar zijn: “Ik blijf graag betrokken bij Bonaire.”
Wil je contact met Dylan?
Hij is te vinden op Linked-In.
Connecten op Pride Amsterdam
Caribische gays en de Amsterdamse Pride:
‘Pride is feesten, connecten en protesteren tegen kleinheid’
door Sam Jones
“Het wordt dansen en feesten en connecten,’’ zegt Eduards Arends (27) met lachende ogen. Milicent (‘Millie) Sof (28) weet nog niet of ze vrij kan maken om naar de botenparade te gaan. En Claudio Fray (29) heeft een nieuwtje: “Dit jaar neem ik mijn moeder uit Curaçao voor de eerste keer mee naar de Gay Pride!”
Het is Queer & Pride tijd in Amsterdam, traditioneel begin augustus. Bij het Homomonument in Amsterdam blikken drie Caribische gays terug op hun eigen coming-out op de eilanden. Ook hebben ze tips voor jongeren die nog niet zo ver zijn.
Eduard en Millie zijn van Bonaire gekomen om in Nederland te studeren. Ze kennen elkaar nog van de kleuterschool. Claudio kwam zo’n tien jaar geleden van Curaçao om geneeskunde te studeren.
‘De Pride is meer dan feesten’
“De Pride is meer dan feesten,” zegt Claudio. Hij had vroeger een sportschool en werkt nu in de sales bij een adviesbureau. “De Pride is voor mij ook een protest tegen kleinheid en tegen jezelf terugtrekken. Het is een protest om op te staan.” De drie delen de ervaring dat homoseksualiteit vaak door omstanders wordt geproblematiseerd.
‘You are not the problem’
“Het probleem ligt niet bij jou,” zegt Millie. “Maar bij de mensen die je veroordelen en neerkijken op mensen die een andere geaardheid hebben. You are not the problem!”
(Sam Jones Productions)
Coming out
Eduard is blij dat nu ook op zijn eiland, Bonaire, dit jaar voor de eerste keer een Pride is georganiseerd. “We zijn er nog niet. We gotta speak the truth maar het is wel een eerste stap.” Zijn coming-out op Bonaire leek ‘vrij gemakkelijk’. Hij nam zelf het initiatief om het zijn ouders en broertje te vertellen. Lastiger vond hij het om het aan anderen te vertellen. “Mensen zetten je gewoon in een box. Ze reageren met die schuine blik van ‘Waarom doe je zo?’
'De Pride Bonaire is een eerste stap'
Tattoos
Eduard vond een goede manier om het te delen met zijn neven. “Om te connecten kan je het beste zoeken waarin je met elkaar overeenkomt,” ontdekte hij. Eduard heeft tattoos op zijn lichaam. “En geloof het of niet, een van mijn neven was tattoo artiest. Dus ik begon te praten en vroeg terloops: hoe zou je het vinden om een queer man bij jou langs zo komen voor een tattoo?” Dat brak het ijs en Eduard kon vertellen dat hij gay is. “Aan het einde vonden ze het toch gewoon oké.”
Acceptatie
Bij Millie werd er vroeger niet over gesproken. “Iedereen had een vermoeden dat ik anders was.” Nadat ze uit de kast was gekomen zei ze op 15-jarige leeftijd tegen haar vader: “Ik denk dat ik op meisjes val. Hij was geshockeerd, maar beetje bij beetje heeft hij het geaccepteerd.” Haar moeder vertelde ze het op 17-jarige leeftijd. “I am who I am. Ik kan het niet helpen dat ik op meisjes val. Maar ik heb het gevoel dat ze er nog steeds moeite mee heeft.”
‘Mijn vader was geshockeerd maar heeft het geaccepteerd’
Mindset
“Ik kropte het heel erg op,” vertelt Claudio terugblikkend op zijn coming-out. Je had niet de vrijheid om jezelf te zijn op Curaçao. “Ik had wel vrienden die het wisten en ik had geheime relaties. Vlak voordat ik naar Nederland vertrok, toen ik 18 jaar was, ben ik uit de kast gekomen voor mijn familie. Dat was een lastig proces. Maar ik had een mindset van: Fuck it. Ik ga gewoon verder.” Hij voegt eraan toe: “Ik heb veel met mijn moeder gesproken en we zijn helemaal naar elkaar toe gegroeid.”
‘Ik had geheime relaties’
Tips
Eén ding vinden ze alle drie heel belangrijk: communiceren. Claudio adviseert jongeren om op YouTube en Insta mensen te volgen die je inspireren. “Maar volg ook mensen die een andere mening hebben. Daardoor kan je ook werken aan je eigen identiteit en ontwikkeling”.
Hij vindt dat jongeren niet stil moeten blijven zitten. “Wees ook een activist; sta ergens voor. Want hoe meer je jezelf bent, hoe sneller je begrip kunt creëren.” Millie vindt het ook belangrijk dat je jezelf blijft. “If you want to come out, doe het op jouw tijd. Voel geen druk. Just accept yourself.”
‘Wees ook een activist, dan kweek je begrip’
Bekijk de leuke filmclip met Eduard, Millie en Claudio!
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=EL9OwhdcJOU[/embedyt]
Met hard werken in één jaar alle punten binnen!
Ze is een harde werker, de Arubaanse Claire Dumfries. Met veel inzet, discipline en een goede aanpak haalde ze haar 60 studiepunten in één keer. Met haar propedeuse Farmaceutische Wetenschappen (Vrije Universiteit) op zak rondt ze zo haar eerste jaar af in Nederland. Van Amsterdam is ze gaan houden:
“Ik kende er niemand en voel mij er nu echt thuis.”
Wonen
De 19-jarige Claire woont alleen in een appartementje aan de Zuiderzeeweg. Dat is een complex van containerwoningen waar veel Arubaanse studenten wonen. “Het is er gezellig; een van mijn vriendinnen woont er ook en we eten vaak samen.” Boodschappen doen en haar studio schoonmaken, dat doet Claire in de weekenden. Zodat er door de week genoeg tijd overblijft voor studie en andere zaken.
Sociaal
Wat haar hielp om de eerste maanden door te komen; veel mensen leren kennen. “Ik heb meegedaan aan de introweek van mijn universiteit, de VU. En ik ben lid geworden van een studievereniging.” Natuurlijk is het soms wennen en past niet alles bij haar; “Bij borrels waar veel gedronken of gerookt wordt, daar moet ik mij soms aanpassen door cultuurverschil.”
Studiekeuze
Ze ging methodisch te werk bij het zoeken van een geschikte studie. Met een voorliefde voor haar en make-up deed ze online research en zocht zij al chattend contact met ouderejaars studenten. Haar Surinaams-Haïtiaanse vader werkte in de medische wereld, haar Nederlandse moeder werkt in de GGZ in Aruba. “Dus de keuze voor mijn studie kom echt van mijzelf.”
Hulp vragen
Best een lastige studie, Farmaceutische Wetenschappen, zeker als je niet een supertalent hebt voor wiskundige vakken. “Ik stelde veel vragen tijdens werkcollege of schakelde studiegenoten in. Ook YouTube hielp; filmpjes kijken en net zo lang oefenen tot ik het haalde!” lacht Claire opgelucht. Ze is opvallend bescheiden over zichzelf en noemt zichzelf ‘niet de slimste, maar wel een harde werker’.
Treinen
Claire heeft een 3 jaar oudere zus die in Arnhem studeert en ze zoekt haar regelmatig op. Sowieso heeft ze op haar mobiel een indrukwekkende lijst van steden bijgehouden die ze bezocht heeft; Gouda, Breda, Nijmegen en zelfs Enschede, een stad in het oosten van het land, een dikke twee uur met de trein vanuit Amsterdam. “Gewoon doen, het is zo leuk om méér van Nederland te zien!”
Aspirine maken
Het leukste vak vindt ze tot nu het practicum. Dan gaan studenten echt het lab in met een witte jas. “We maken dan in een dag bijvoorbeeld aspirine. Dan moet je materiaal fijnstampen met een vijzel. Je werkt in een team en aan het eind van de dag heb je direct resultaat.” Ook leren over zaken als marketing en communicatie binnen de Farmaceutische industrie ervaart ze als zinvol.
Aruba
Ze heeft veel zin om deze zomer even drie weken naar Aruba te gaan. Haar moeder te zien, met wie ze close is. “Ik ben er trots op dat ik Arubaan ben en dat draag ik uit hier in Nederland.” Dat is dan ook haar tip; blijf jezelf maar wees wel belangstellend naar andere mensen. “Ga uit jouw comfortzone”.
Dat doet Claire ook op 24 augustus als ze een zaal voor mensen toespreekt. Op de jaarlijkse ontvangst van de nieuwe lichting studenten in Amsterdam zal zij haar ervaringen delen. “Best spannend maar het komt goed!”.
Kom je ook in Amsterdam studeren? Meld je aan voor deze bijeenkomst via deze link. Let op: dit is alleen voor studenten. Bon bini!
Claire kun je vinden op Linked-In. En komende weken in Aruba maar dan houdt ze even vakantie😊
