Jamila

Sebastian Burgos Ramos

 Een veelzijdige Young Professional

De 31 jarige Sebastian Burgos Ramos is een ‘New Professional’. Want hij volgde, met succes, het New Professional Programma, een traineeprogramma van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) in Den Haag. Aansluitend werd hij bij dat ministerie aangenomen als Beleidsadviseur bij de afdeling Zorg & Jeugd Caribisch Nederland. De in Aruba geboren Colombiaan die vloeiend vier talen spreekt is er op zijn plek.

Paradijs

In Aruba rondde hij zijn VWO af op Colegio Arubano. Achteraf vindt hij dat hij in een ‘tropical paradise’ woonde; de rust, het sociale leven, het zorgenvrije bestaan van een tiener. Thuis sprak hij Spaans met zijn ouders en broertje; Papiaments spreken mocht niet, dat deed hij maar buiten de deur. Hij groeide om met een grote Colombiaanse familie; oma’s, tantes en neefjes waren in de buurt.

CSI

In 2012 kwam hij naar Nederland met het idee iets met forensisch onderzoek te gaan studeren. “Ik was verliefd op die CSI series op televisie en wilde dat ook.” Het werd Hoger Laboratorium Onderzoek (HLO) aan de Hogeschool Leiden. In zijn laatste jaar sloeg de twijfel toe; uren lang alleen in het lab, paste dat wel bij hem als sociaal persoon? Hij rondde zijn HLO keurig af en begon aan de studie Plantbiologie en Natuurlijke Producten aan de Universiteit van Leiden. Hij behaalde daar zijn master.

Zoektocht

Na zijn afstuderen probeerde Sebastian van alles; onder meer Finance Recruitment, een heel corporate werkomgeving waar iedereen strak in het pak zat en 60 uur per week werkte. “Daarna volgde een struggle; waar had ik nou voor gestudeerd, wat wilde ik echt?” Via zijn inmiddels flinke netwerk ging hij aan de slag bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Een bewuste tussenstap om even op adem te komen. Dat werkte.

New Professional Programma

Zijn CV belandde na een sollicitatie bij het Ministerie van VWS en hij werd gepolst voor het New Professional Programma; een traineeship van 1 jaar dat mensen die buiten de overheid werken de kans geeft om de stap te maken om ervaring binnen de Rijksoverheid op te doen. “Ik was heel blij met deze kans en uitdaging omdat ik diverse trainingen kon volgen over persoonlijke ontwikkeling en beleid. Verder was het een waardevolle ervaring om met trainees met een diverse culturele achtergrond mee te sparren en ervaringen te delen.”

Medicijnen

Bij het ministerie van VWS werkt Sebastian aan de dossiers Vaccinatie, Pandemische Paraatheid en Klimaat en dan helemaal gericht op Bonaire, Saba en Sint Eustatius, de BES eilanden. “Denk aan kamerbrieven schrijven, nota’s opstellen maar ook veel stakeholders spreken. “Ik werk nu bijvoorbeeld mee aan het opstellen van een overzicht van de vaccinatie landschap binnen de BES; denk aan rollen en verantwoordelijkheden zoals financiering, regie, uitvoering en logistiek.” De Corona epidemie heeft zeker bijgedragen aan een grotere alertheid op deze dossiers. In Den Haag maar ook op de eilanden zelf, legt Sebastian uit.

Identiteit

Voor wie juicht hij bij een voetbalwedstrijd? “Ik ben opgevoed als een trotse Colombiaan met een Nederlands en een Colombiaans paspoort. Bij voetbal ben ik voor Colombia.” Hij memoreert de heerlijke sancocho die hij vroeger kreeg; een typisch Colombiaanse soep gevuld met rund of kip, aardappel, cassave en mais. Het gevoel van leven als een buitenstaander, dat kent hij vanuit Aruba en komt hem nu goed van pas, vindt hij. Het maakt hem wendbaar en flexibel.

Aruba

Ziet hij zichzelf teruggaan naar dushi Aruba? “Misschien ooit, maar niet nu want ik wil mijn carrière in Nederland opbouwen. Aruba is wel goed bezig om het landschap aantrekkelijker te maken voor young professionals.” Banenbeurzen gericht op de eilanden volgt hij niet. Maar wie weet, in de toekomst.

Tips

“Denk groot, daag jezelf uit. Lees veel, ontwikkel jezelf. Verdiep je ook in Nederland, laat jouw eiland een beetje los. Oefen jouw Nederlandse taal, vraag anderen om jou te corrigeren.” Hij vindt het best lastig om Nederlandse vrienden te maken maar benadrukt dat je open-minded moet zijn. “Nederland biedt jou veel kansen, maak daar gebruik van.”

Vind je het leuk om met Sebastian in gesprek te gaan?
Hij is bereikbaar via LinkedIn

by Jamila

Savino Every: A sense of belonging

Hij heeft een ‘chaotische week’ achter de rug, de 20 jarige Curaçaose student Savino Every. Dat is niet zo gek als je ziet wat hij allemaal doet. Studeren aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA), werken bij supermarkt Jumbo, vrijwilligerswerk doen voor het Ronald McDonald Huis en werkzaamheden verrichten bij Hvanti, de Caribische studentenvereniging van de HvA. Daarnaast heeft hij een sociaal leven met voornamelijk internationale studenten als vrienden.

Talen
Savino studeert wat zijn grote passie is: Aviation, in het Engels, for sure. “Ik spreek liever Engels dan Nederlands. Nederlands is voor mij de taal van school en zakelijke dingen. Zeker niet van mijn emoties.” Zijn Nederlands is trouwens opvallend goed. Een kwestie van veel oefenen en de bijbaan bij Jumbo heeft zeker geholpen. Met zijn ouders spreekt hij Papiaments. De meertaligheid van de Caribische student in optima forma.

Zelfstandig
Hij kwam op zijn 17^e naar Nederland, na het VWO op het Radulphus College te hebben afgerond. Als freemover, zonder mentor of begeleiding, zijn eigen kamer vanuit Curaçao geregeld: “Een diep dive op internet, gewoon heel goed zoeken, en een beetje geluk.” Een tante in Zoetermeer was zijn voogd dat eerste jaar. Hij woont in Amsterdam Zuidoost, en heeft het daar erg naar zijn zin. “Zoveel culturen, centraal, en goed bereikbaar.”

Aviation
Afgelopen maand heeft hij aan vijf groepen scholieren van de eilanden voorlichting gegeven. Ze waren in Nederland op studiereis, vanuit Aruba, Bonaire en Curaçao. Savino heeft ze verteld over Aviation, over de hogeschool, over Amsterdam; hij vindt het leuk om te doen. Over Aviation is hij uitgesproken: “Alles komt daar samen; de luchtvaart verbindt culturen en mogelijkheden. De studie is veel méér dan de techniek van een toestel. Ik verdiep mij nu in de business-kant en denk na over welke master ik wil gaan doen.”

Struggle
Amsterdam vindt hij een geweldige stad. De cafeetjes, de bibliotheek, de drukte en de diversiteit. Dat komt steeds terug in zijn verhaal; Savino houdt van mensen en verschillende culturen. Natuurlijk ziet hij de worsteling van Caribische studenten om zich heen; “The struggle om het eerste jaar door te komen. Bij Aviation zijn er 500 eerstejaars studenten, de helft valt af in het eerste jaar. Daar zijn ook Caribische studenten bij.”

Belonging
Wat is zijn manier om wél netjes die bachelor te halen? Savino wijst op de ‘sense of belonging’ dus het gevoel ergens thuis te zijn of erbij te horen. Een term waar hij zelf spontaan mee komt.  Voor hem is dat bijvoorbeeld spelletjes doen met vrienden “denk aan domino”, voor een ander muziek of typisch Caribisch eten. Dat moet je zien te vinden of creëren in Nederland, legt hij uit.

Een diepzinnige student dus die zijn weg vindt ver van huis. Bellen met zijn moeder doet hij elke dag vanwege de sterke band die hij met haar heeft. Deze zomer komen zijn ouders naar Nederland om zijn broertje te helpen installeren in Eindhoven. Die gaat Mechanical Engineering studeren. “We zijn allemaal van de cijfers!” lacht Savino.

Die Savino, die komt er wel.

by Jamila

Stage lopen bij Unicef: inspirerend!

Dit is een blog van Quiriéne Faverus over haar stage bij Unicef Nederland!

Ik ben Quiriéne Faverus, een enthousiaste derdejaars sociologiestudent aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Momenteel loop ik stage bij het Cariben team van UNICEF Nederland. Ik heb voor deze stage gekozen, omdat ik het verschil wil maken voor kinderen. Daarnaast heb ik zelf een Caribische achtergrond vanuit Suriname en Curaçao en voelde mij daardoor sterk aangetrokken tot de stageplaats in dit team.

Over Unicef
UNICEF Nederland zet zich in voor de rechten van kinderen over de hele wereld, maar op de Caribische eilanden heeft de organisatie een bijzondere missie. Kinderen op Saba, Sint Eustatius en Bonaire verdienen dezelfde kansen als hun leeftijdsgenoten in Europa. Op dat gebied is er nog veel ruimte voor verbetering, en dat is precies waar UNICEF zich hard voor maakt. Samen met lokale organisaties, de Openbare Lichamen in Caribisch Nederland en het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) streven we ernaar dat alle kinderen op de eilanden opgroeien in een veilige en stimulerende omgeving.

Campagne
Als medewerker van het UNICEF-team werk ik aan concrete initiatieven die een verschil maken. Zoals de campagne ‘Raising our Future’ op de eilanden, die mensen stimuleert om het gesprek aan te gaan over opvoeden en alle verantwoordelijkheden, uitdagingen en ook het plezier dat daarmee gepaard gaat. De campagne is bedoeld om mensen te inspireren tot positieve veranderingen in de opvoeding van kinderen, gesprekken op gang te brengen en een gevoel van gemeenschap tussen ouders en verzorgers te bevorderen.

Werkzaamheden
Mijn taken variëren van het organiseren van gesprekken met lokale organisaties tot het opzetten van mijn eigen project rondom World Children’s Day op 20 november: een dag waar de rechten van het kind centraal staan. In samenwerking met een lokale organisatie werken we aan het ondersteunen van jongerenparticipatie op de eilanden zodat de stem van kinderen beter gehoord kan worden. Ook schrijf ik brieven aan Tweede Kamerleden, waarin wij bijvoorbeeld tijdens Prinsjesdag adviseren over de geldzaken voor Caribisch Nederland.

Inspiratie
Daarnaast speel ik een rol in de communicatie en sociale media-uitingen van UNICEF Dutch Caribbean. Ik vertaal teksten naar het Papiaments en werk aan contentplannen die we met trots uitvoeren. Mijn werk voelt niet alleen waardevol, maar is ook ontzettend inspirerend.

Stageplek voor jou
Ben jij geïnspireerd om een verschil te maken voor de kinderen op de Caribische eilanden? Tot 26 november 2023 kun je solliciteren naar een stageplek bij ons in Den Haag. Samen kunnen we bouwen aan een toekomst waarin alle kinderen gelijke kansen krijgen en zich kunnen ontwikkelen in een veilige omgeving.

Solliciteer via deze link: https://www.unicef.nl/over-unicef/vacatures

by Jamila

Bonairiaans talent dat alles wil weten

De 26e-jarige Dylan van Arneman bestudeert het allerkleinste om het allergrootste te begrijpen. Hij is aan promoveren binnen de subatomaire fysica. “Wij kennen zo’n 5% van het heelal; er valt nog heel veel te ontdekken.” Een gesprek met een Bonairiaans talent over de schoonheid van kennis. Locatie: het Amsterdamse Science Park.

Bonaire
Dylan heeft een Bonairiaanse vader en een Nederlandse moeder. Zijn wieg stond in Amsterdam. Toen hij vier jaar was, verhuisde het gezin naar Bonaire. “Mijn ouders werkten beiden in het onderwijs en mijn vader wilde graag terug.”

Wis- en Natuurkunde
Het VWO op de Scholen Gemeenschap Bonaire (Liseo Boneriano) doorliep Dylan moeiteloos en rond zijn 14^e begon hij zijn passie voor wis-en natuurkunde te ontdekken. Vakken die voor veel leerlingen moeilijk zijn maar Dylan had een goede leraar die hem enthousiast maakte: “Je kunt het in real life gebruiken; hoelang duurt het om een bal te laten vallen? Ik wil álles weten!”

Amsterdam
Tijdens de studiereis naar Nederland in 5 VWO viel de keuze op Amsterdam. “De enige wereldstad van Nederland met een internationale sfeer en die leuke combinatie tussen oud en nieuw.” Hij schreef zich gelijk voor een kamer en kon zo zijn hele studietijd op de Campus Diemen Zuid wonen. Deze zomer verhuist hij met zijn boezemvriend naar Amsterdam Zuidoost. “We maken er een gezellige hangout van voor vrienden.” Dat vriendengroepje waarmee hij indertijd naar Nederland kwam, dat heeft hij nog steeds.

Taal
Dylan moest wennen aan het Nederlands dat hij in Nederland voortdurend moest spreken. “Het was voor mij een formele taal die ik met mijn ouders of leraren sprak. Het kostte mij moeite om mijzelf te zijn en mijzelf goed uit te drukken.” Hij bleef in het begin in zijn Bonairiaanse bubbel maar maakte via zijn studievereniging Nederlandse en internationale vrienden.

Brak
Ook de sociale codes waren anders dan in Bonaire. Dylan noemt het bier drinken dat onder Hollandse studenten populair is. Hij lacht er nu om; een uitdrukking als ‘brak zijn’ (een kater hebben) kreeg hij onder knie. “Je moet niet bang zijn om iets nieuws te doen. Ga sporten, probeer een dansles, doe iets!”

Promoveren
Waarom promoveren, onderzoek doen, al hij al een mooie master Physics & Astronomy master op zak heeft? Nieuwsgierigheid drijft hem en ook het plezier om zijn kennis met anderen te delen. Dylan promoveert aan de Universiteit van Amsterdam (Uva) en aan het Nikhef, het Nationaal instituut voor subatomaire fysica. In 2025 hoopt hij zijn promotie af te ronden, gevolgd door een baan als docent op een universiteit met ruimte voor onderzoek.

Eilandskind
Natuurlijk, zijn hart ligt in Bonaire “maar het ligt er niet vast” voegt Dylan toe. Hij inspireert graag anderen en pleit ervoor dat er meer mensen van kleur actief worden in de wetenschap. “Wij Caribische mensen kijken anders naar de wereld; ook dát perspectief is waardevol.” Als voorbeeld noemt hij de grote betrokkenheid bij elkaar; binnen een familie of een gemeenschap.

Sterren
Bonaire is bovendien een geweldige locatie voor natuurkundig onderzoek. “Denk aan de sterrenhemel die je zo goed kan zien op het eiland. Of de vele magnetische stenen.” Kortom, natuurkunde is cool en opent jouw ogen voor de wereld, als het aan Dylan ligt. Laat hem die ambassadeur maar zijn: “Ik blijf graag betrokken bij Bonaire.”

Wil je contact met Dylan?
Hij is te vinden op Linked-In.

by Jamila

Connecten op Pride Amsterdam

Caribische gays en de Amsterdamse Pride:

‘Pride is feesten, connecten en protesteren tegen kleinheid’

door Sam Jones

“Het wordt dansen en feesten en connecten,’’ zegt Eduards Arends (27) met lachende ogen. Milicent (‘Millie) Sof (28) weet nog niet of ze vrij kan maken om naar de botenparade te gaan. En Claudio Fray (29) heeft een nieuwtje: “Dit jaar neem ik mijn moeder uit Curaçao voor de eerste keer mee naar de Gay Pride!”

Het is Queer & Pride tijd in Amsterdam, traditioneel begin augustus. Bij het Homomonument in Amsterdam blikken drie Caribische gays terug op hun eigen coming-out op de eilanden. Ook hebben ze tips voor jongeren die nog niet zo ver zijn.

Eduard en Millie zijn van Bonaire gekomen om in Nederland te studeren. Ze kennen elkaar nog van de kleuterschool. Claudio kwam zo’n tien jaar geleden van Curaçao om geneeskunde te studeren.

 

 

 

‘De Pride is meer dan feesten’

“De Pride is meer dan feesten,” zegt Claudio. Hij had vroeger een sportschool en werkt nu in de sales bij een adviesbureau. “De Pride is voor mij ook een protest tegen kleinheid en tegen jezelf terugtrekken. Het is een protest om op te staan.” De drie delen de ervaring dat homoseksualiteit vaak door omstanders wordt geproblematiseerd.

‘You are not the problem’

“Het probleem ligt niet bij jou,” zegt Millie. “Maar bij de mensen die je veroordelen en neerkijken op mensen die een andere geaardheid hebben. You are not the problem!”

Coming out
Eduard is blij dat nu ook op zijn eiland, Bonaire, dit jaar voor de eerste keer een Pride is georganiseerd.  “We zijn er nog niet. We gotta speak the truth maar het is wel een eerste stap.” Zijn coming-out op Bonaire leek ‘vrij gemakkelijk’. Hij nam zelf het initiatief om het zijn ouders en broertje te vertellen. Lastiger vond hij het om het aan anderen te vertellen. “Mensen zetten je gewoon in een box. Ze reageren met die schuine blik van ‘Waarom doe je zo?’

'De Pride Bonaire is een eerste stap'

Tattoos
Eduard vond een goede manier om het te delen met zijn neven. “Om te connecten kan je het beste zoeken waarin je met elkaar overeenkomt,” ontdekte hij. Eduard heeft tattoos op zijn lichaam. “En geloof het of niet, een van mijn neven was tattoo artiest. Dus ik begon te praten en vroeg terloops: hoe zou je het vinden om een queer man bij jou langs zo komen voor een tattoo?” Dat brak het ijs en Eduard kon vertellen dat hij gay is. “Aan het einde vonden ze het toch gewoon oké.”

Acceptatie
Bij Millie werd er vroeger niet over gesproken. “Iedereen had een vermoeden dat ik anders was.” Nadat ze uit de kast was gekomen zei ze op 15-jarige leeftijd tegen haar vader: “Ik denk dat ik op meisjes val. Hij was geshockeerd, maar beetje bij beetje heeft hij het geaccepteerd.” Haar moeder vertelde ze het op 17-jarige leeftijd. “I am who I am. Ik kan het niet helpen dat ik op meisjes val. Maar ik heb het gevoel dat ze er nog steeds moeite mee heeft.”

‘Mijn vader was geshockeerd maar heeft het geaccepteerd’

Mindset
“Ik kropte het heel erg op,” vertelt Claudio terugblikkend op zijn coming-out. Je had niet de vrijheid om jezelf te zijn op Curaçao. “Ik had wel vrienden die het wisten en ik had geheime relaties. Vlak voordat ik naar Nederland vertrok, toen ik 18 jaar was, ben ik uit de kast gekomen voor mijn familie. Dat was een lastig proces. Maar ik had een mindset van: Fuck it. Ik ga gewoon verder.” Hij voegt eraan toe: “Ik heb veel met mijn moeder gesproken en we zijn helemaal naar elkaar toe gegroeid.”

‘Ik had geheime relaties’

Tips
Eén ding vinden ze alle drie heel belangrijk: communiceren. Claudio adviseert jongeren om op YouTube en Insta mensen te volgen die je inspireren. “Maar volg ook mensen die een andere mening hebben. Daardoor kan je ook werken aan je eigen identiteit en ontwikkeling”.

Hij vindt dat jongeren niet stil moeten blijven zitten. “Wees ook een activist; sta ergens voor. Want hoe meer je jezelf bent, hoe sneller je begrip kunt creëren.” Millie vindt het ook belangrijk dat je jezelf blijft. “If you want to come out, doe het op jouw tijd. Voel geen druk. Just accept yourself.”

‘Wees ook een activist, dan kweek je begrip’

Bekijk de leuke filmclip met Eduard, Millie en Claudio!

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=EL9OwhdcJOU[/embedyt]

by Jamila