Shurminia Martina Rafael, 41 jaar en geboren in Curaçao, had niet voorzien dat ze ooit met haar gezin op Bonaire zou wonen en werken. Inmiddels zit ze er vier maanden als beleidsmedewerker communicatie bij Mental Health Caribbean  – helemaal op haar plek. Haar plan was om pas over zes tot tien jaar weer naar Curaçao te verhuizen vanuit Nederland. Maar het leven loopt soms anders dan gedacht. Shurminia remigreerde eerder dan gepland, terug naar de eilanden.

Het plan

Shurminia had Bedrijfskunde met de afstudeerrichting Communicatie gestudeerd aan de University of the Netherlands Antilles (nu University of Curaçao). Hierna heeft ze tien jaar gewoond en gewerkt op Curaçao, voordat ze in 2020 met haar man en kinderen (toen 8 en 10 jaar oud) naar Nederland verhuisde. Het plan was toen om minimaal zes jaar in Nederland te werken en studeren en daarna weer naar Curaçao terug te keren. Ze werkte dus als communicatieadviseur en studeerde executive master in corporate communications aan de Erasmus Universiteit, toen ze een interessante vacature kreeg toegestuurd.

De functie van haar dromen

Het ging om een functie in de zorgsector, waar ze al veel fijne ervaring mee had. Ook was het een generalistische functie, dus meer gericht op iemand met een wat algemener profiel. Shurminia wist dat ze zo’n functie moeilijk zou vinden in Nederland, waar ze juist vaak op zoek zijn naar specialisten. Het sloot dus perfect aan bij haar, alleen was de standplaats Bonaire. Opeens moest ze overwegen om naar een ander eiland dan Curaçao, zoals gepland, te remigreren. Maar ze voelde aan het begin al dat ze veel kans maakte op de functie, omdat haar achtergrond voldoet aan de eisen. Dit maakte het allemaal nog spannender.

Na gesprekken met mensen in haar vertrouwde kring en een oriënterend gesprek met de directeur, maakte de spanning langzaam plaats voor een groeiende interesse in de nieuwe uitdaging. En toen ze het idee met haar gezin besprak, twijfelden ze: het leven in Nederland achterlaten? Maar ze gaven haar wel groen licht om het te proberen: ‘Schrijf die brief, mama, en de rest zien we wel,’ zei haar zoon.

 “Schrijf die brief mama, en de rest zien we wel.”

Do it afraid

Ze ging ervoor. Shurminia solliciteerde (met succes) naar de functie, en de remigratie werd langzaam realiteit. Maar twijfelen deed ze vanaf het moment dat ze de vacature zag, en nu nog steeds. Ze kende Bonaire van vakanties, haar grootouders kwamen daar vandaan, en de cultuur lijkt enigszins op die van Curaçao. Maar ze wist ook dat wonen en werken op Bonaire anders zou zijn.

Ook maakte ze de stap niet alleen – kon haar gezin ook een leven voor zichzelf zien op Bonaire? Ze vond, en vindt nog steeds, veel moed in de woorden van mensen die haar goed kennen. Zij zeiden vanaf het begin al dat het goed zou komen. En in haar eigen woorden: ‘Do it afraid.’ Dus verhuisde ze eerder dit jaar met haar gezin naar Bonaire.

Voorbereiden voor de grote stap

Shurminia had een leuke nieuwe baan op Bonaire, maar moest nog van alles (op afstand) regelen. Waaronder een huis vinden, een school voor de kinderen regelen, een baan voor haar man vinden, etc. Gelukkig kon ze terecht bij eilandskinderen uit Bonaire, haar collega’s, en was er veel online te vinden (zie links hieronder). Ook haar werkgever had handige links om de landing op Bonaire te versoepelen, zoals die van de Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN) over immigratie naar Caribisch Nederland. Wat ook hielp, was dat ze zoveel mogelijk van hun inboedel meenamen. Zo hadden ze vanaf het begin al een goed ingericht huis met hun eigen spullen.

Tips aan anderen

Idealiter had Shurminia meer tijd gehad om alles te plannen, in plaats van ongeveer drie maanden. Dit is ook haar advies aan mensen die de stap overwegen. De grootste uitdagingen, zoals financiën, een goede woning vinden en je gezin goed voorbereiden, hebben tijd nodig.

Neem dus, indien mogelijk, minstens een jaar om alles goed uit te zoeken, en bezoek ook een keertje het eiland als je kan. Maar spaar ook vooral: er komen bij zo’n migratie veel kosten kijken, zoals reiskosten, het transporteren van inboedel en borg voor je huisvesting. Wat je motivatie ook is om te remigreren – liefde, bijdragen aan het eiland – het is nooit te vroeg om te beginnen met nadenken over het vertrek.

 “Als het kan, neem minstens een jaar om alles goed uit te zoeken.”

Het leven op Bonaire

Het voelde in het begin een beetje als vakantie en verwarrend, maar langzaam maar zeker vinden ze als gezin hun draai. Ze vinden het wonen op het eiland prettig, met het aangename weer en de leuke culturele activiteiten. Het werk bevalt haar erg goed en is zelfs leuker dan ze had verwacht.

Shurminia en haar man beginnen zich ook af te vragen wat zij kunnen betekenen voor het eiland. Niet alleen binnen hun werk, maar ook binnen een groeiende bevolking met diverse interesses en behoeften. Hoe precies, dat zullen ze met de tijd wel ontdekken. Maar voor nu is ze al trots dat ze met haar gezin aan de ontwikkeling van het eiland van haar grootouders kan bijdragen.

Het leven (of een remigratie) kan soms anders lopen dan je had gepland. Maar als je, net als Shurminia, ervoor openstaat, met een beetje moed en hoop, kom je precies terecht waar je hoort te zijn.

 

Voor vragen over haar migratie of werk bij Mental Health Caribbean kan je Shurminia bereiken op haar LinkedIn.

Immigreren naar Caribisch Nederland – Rijksdienst Caribisch Nederland
Facebook groep voor huisvesting- Bonaire for Rent
Lokale nieuws en artikelen – Bonaire.nu
Burgerzaken regelen – Openbare Lichaam Bonaire