Ik ben Thyra Balborda, 25 jaar, beleidsmedewerker Natuur Caribisch Nederland bij het ministerie van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur (LVVN). Graag deel ik mijn ervaringen met jullie hoe ik via een mooie stage een echte baan kreeg waarbij ik fulltime bezighoud met de natuur op onze eilanden!

De meeste studenten kennen het wel; een nieuwe organisatie binnenlopen en in korte tijd leren meedraaien. Soms is dat bij een organisatie waar je naar opkijkt. Stage is immers een belangrijk stepping stone in je carrière tijdens of ná je opleiding. Meedraaien in de juiste organisatie, een goede indruk maken, waardevolle connecties maken, leren over de ‘echte wereld’. Als je het goed doet, kan het ook goed uitpakken. De ultieme beloning? Mee mogen blijven draaien!

Keuzes

Eind 2023 kwam ik langzaam maar zeker in de laatste fase van mijn masters Ecology and Natural Resource Management in Utrecht. Een wetenschappelijke opleiding die vooral ging over de brug tussen de natuur en natuurbescherming. Ik had toen een intense, fysieke maar vooral wetenschappelijke stage achter de rug bij een klimaatexperiment op de Universiteit Utrecht. Ik heb toen veel geleerd, mooie connecties gemaakt met medestudenten en docenten maar wist niet zeker wat het voor mijn toekomst zou kunnen betekenen. Ik vond het hele onderzoekstraject wel leuk en interessant, maar wist ook bijna zeker dat ik geen PhD wou doen na mijn studie…
wat dan wel?

De Rijksoverheid

Die vraag had ik in gedachten toen ik eind 2023 via WeConnect een unieke stageplek bij de Rijksoverheid ontdekte. Wat deze stage zo bijzonder maakte, was het samenkomen van mijn opleidings- en culturele achtergrond. Ik ben namelijk op Curaçao geboren en deels op Aruba opgegroeid.
De opdracht ging over de toekomst van natuuronderzoek in Caribisch Nederland, dus Bonaire, Saba en Sint-Eustatius. Maar als je 5 jaar rondloopt op een universitair Science Park, vooral wetenschappelijke artikelen leest en schrijft, en veldwerk leuk vindt, komt een stage bij Rijksoverheid best wel uit de lucht vallen. Wat heeft het Rijk hier in Den Haag te maken met de natuur in de Cariben? Dat wekte wel mijn nieuwsgierigheid.

Druk

Ik solliciteerde, kreeg een gesprek en voor ik het wist liep ik met de golf ambtenaren mee op weg naar mijn eerste stagedag op het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselzekerheid in Den Haag (Nu: Ministerie LVVN). Er werken daar ongeveer 1000 ambtenaren, en het gebouw wordt ook nog eens gedeeld met het Ministerie van Economische Zaken, en het Ministerie van Klimaat en Groene Groei. Dat ene rijtje ging toen rond in mijn hoofd: “Meedraaien in de juiste organisatie, een goede indruk maken, waardevolle connecties maken, leren over de ‘echte wereld’. Als je het goed doet, kan het ook goed uitpakken”. Maar het onbekende blijft spannend. En 6 maanden is helemaal niet zo lang als er zoveel valt te leren. Ik voelde heel erg de druk om er echt het beste van te maken. Vooral omdat ik niet goed wist wat ik moest verwachten.

Leerproces

Maar langzaam en zeker vond ik mijn draai. Dat vind ik eigenlijk wel een tof kenmerk van Caribische studenten; ons aanpassingsvermogen. In 6 maanden leerde ik niet alleen inhoudelijk veel over de Rijksoverheid en hoe kort de lijnen zijn met natuurbeheer in Caribisch Nederland; Je hebt soms direct contact met de natuurparken over de uitvoering van beleid. Ik leerde ook schakelen tussen verschillende dynamieken op het ministerie, hoe je je gedraagt als ambtenaar en zelfs mijn kledingkast kreeg een update met een aantal nieuwe pantalons. Wel voelde ik ook dat het tijdelijk was, vooral elke keer dat ik me moest voorstellen als stagiair. Ik heb mijn stage uiteindelijk succesvol afgerond. Zowel met nieuwe connecties, met kennis en een 8 als cijfer.

De sprong

De vaste functie bleef wel uit, en er was geen uitzicht op het uitbreiden van het team. Het was vooral balen omdat ik het werk écht leuk vond. Pas 6 maanden na het afronden van mijn stage kwam de functie bij het ministerie eindelijk online. In de tussentijd kreeg ik tientallen afwijzingen van andere sollicitaties. Dat was heel demotiverend en maakte het ook extra spannend om op de vacature bij het ministerie te reageren. Ik wilde niet weer afgewezen worden. Maar stiekem had ik door mijn ervaring ook veel zelfvertrouwen. Ik ging ervoor!

De landing

Inmiddels zit ik bijna 6 maanden als beleidsmedewerker bij het ministerie van LVVN. Op precies dezelfde onderwerp als tijdens mijn stage. En ik heb het enorm naar mijn zin. Twee jaar geleden wist ik niet eens dat deze functie überhaupt bestond, en nu voelt het alsof het zo bedoeld was dat ik hier ben. Als beleidsmedewerker zit ik er voor een langere tijd en de verantwoordelijkheid is groter. Ik ben bijvoorbeeld veel meer betrokken bij de toekomst van het beleid en heb regelmatig gesprekken met de eilanden over hoe we het samen gaan aanpakken.

 

 

 

Liefde voor eilanden

Ik heb al twee keer naar de eilanden (Bonaire, Saba en Sint-Eustatius) mogen reizen en ze vanuit een heel ander lens mogen ervaren. In mijn functie heb ik plekken mogen bezoeken waar anderen niet zomaar komen. Zoals diep in de mangroves op Bonaire, en achter de schermen in een zee-egel lab op Saba. Ik werk dagelijks aan beleid, internationale verdragen en onderzoek om het natuur op de eilanden te beschermen. Samen met de openbare lichamen, natuurparken en NGO’s. En dat doe ik met zoveel trots en dankbaarheid. Dankbaar dat ik mijn liefde voor de natuur thuis, op de Cariben, kan inzetten in wat ik elke dag doe.