In de serie Den Spòtlait belicht WeConnect Antilliaanse en Arubaanse studenten en young professionals die inspireren. Ze inspireren door wie ze zijn, wat ze doen en/of door de manier waarop ze zich inzetten vanuit Nederland voor Curaçao, Aruba, Bonaire, Sint Maarten, Saba of Sint Eustatius.
Interview met Edrie (Unesco Jongerencommissie)
“Onze mening telt met een eigen kijk en invalshoek”
Edrieënna Brandao (26) of ‘Edrie’ zoals ze bij de meesten bekend staat, rondt op dit moment haar opleiding tot docent zorg en welzijn af. Daarnaast is de Statiaanse studente voorzitter van de Unesco Jongerencommissie. In haar rol brengt ze het werk van de commissie onder de aandacht bij verschillende doelgroepen. Ook streeft ze om meer vertegenwoordiging voor Caribische studenten te krijgen binnen (jongeren)organisaties.
Terugblikken
“Het afgelopen jaar zag er voor iedereen natuurlijk helemaal anders uit. Als jongerencommissie zijn we vastberaden door gegaan met onze doelen. De leden wisten zich goed aan de nieuwe maatregelen aan te passen. Met alle uitdagingen die daarbij horen. Zo hebben we sinds september maar twee keer fysiek kunnen vergaderen.
Mijn Unesco ervaring was voor mij een bevestiging dat ik me echt wil bezig houden met het sociale welzijn. In de afgelopen periode heb ik veel over mijzelf geleerd. Bijvoorbeeld dat leiderschap een andere houding eist en dat ik dat in mij heb. Dit was ook de feedback die ik kreeg als voorzitter. Een boost voor mijn ego! Daarbij moet ik wel zeggen dat mijn valkuil is dat ik mij erg verantwoordelijk voel voor het welbevinden van anderen. Hierdoor kan ik te veel op mijn bord nemen. Daar werk ik aan.”
Resultaten & uitdagingen
“We hebben gewerkt aan de structuur van de commissie en de continuïteit hiervan gewaarborgd. Bijvoorbeeld door nieuwsbrieven te maken en samen te werken met verschillende middelbare scholen in Nederland. We hebben digitale gastlessen verzorgd. Ook hebben wij contact gelegd met andere jongerencommissies op de wereld om te kijken of ze meer kunnen samen werken. We willen een soepele overdracht aan de nieuwe commissie deze zomer.”
Cultuur en milieu
“Op het gebied van Cultuur & milieu hebben we gebrainstormd over klimaatverandering; denk aan de invloed van orkanen op kwetsbaar cultureel erfgoed. Op Sint Maarten, maar ook Statia en Saba, is de wederopbouw na orkaan Irma cruciaal. Hoe betrek je jongeren daarbij? Ook zij hebben een plek nodig om samen te komen. Dat betekent méér dan standbeelden van oude helden oprichten.”
Participatie
“Ik raad Caribische jongeren zeker aan om zich tenminste te oriënteren op het werk van Unesco omdat het goed is om een beeld te krijgen van een dergelijke organisatie. Unesco is een organisatie van de Verenigde Naties; wereldwijd actief en bovendien een van de weinigen in Nederland die zo dicht staat bij mensen van kleur. Wij zijn allemaal gebaat bij een maatschappij die diverse perspectieven, contexten en invalshoeken een plek geeft. Let wel, een plek waar die gezien en gehoord worden.
Toen ik begon als voorzitter wilde ik juist wegblijven van thema’s zoals racisme en discriminatie. Ik vreesde om gezien te worden als ‘de Antilliaan’ die zich alleen maar inzet voor dit soort onderwerpen. Dat was achteraf niet goed. Ik raad anderen aan om zich juist in te zetten voor wat dicht bij hun hart ligt én de belangen van hun omgeving te behartigen. Daar haal je jouw intrinsieke motivatie vandaan en die heb je hard nodig.”
Netwerken
“Ik ben nu een paar maanden terug op mijn geboorte-eiland Sint Eustatius om mijn afstudeeronderzoek te doen. Er wordt soms negatief gereageerd als ‘externe’ mensen bepaalde banen krijgen. Daar heb ik begrip voor, want netwerken op hoog niveau zijn nog lang niet divers genoeg. Ik zie daar zelden iemand die op mij lijkt. Daarom ben ik blij met deze ervaring bij Unesco. We zijn als jongerencommissie respectvol behandeld en volledig omarmd door de organisatie. Dát gevoel, het serieus genomen worden als student, helpt jou in jouw ontwikkeling. Dat wens ik meer studenten toe.“
Vacature Unesco Jongerencommissie (reageren kan tot 15 mei):
Gezocht: leden en voorzitter voor de Unesco Jongerencommissie | Unesco Commissie
Interview met Juan
Juan Strickx
“Ik wil premier van Curaçao worden”
De 34 jarige Juan Strickx heeft al een hele carrière achter de rug. Volgend jaar hoopt hij af te studeren als ICT specialist. Voorlopig combineert hij zijn opleiding met een baan in Spijkenisse één dag per week. Hij werkt bij de Jeugdzorginstelling ‘Raeger’ voor mensen met autisme. Voor zijn 40e wil hij terug naar Curaçao. Voor WeConnect zet hij zich als website bouwer en vormgever.
Roots
Het Curaçaose bloed komt van moeders kant, van vaders kant is hij Portugees. Juan verhuisde op zijn 5e jaar naar Nederland, naar Hellevoetsluis, bij Spijkenisse. “Ik kreeg spraakles omdat mijn leraar mijn Antilliaanse accent te zwaar vond. Dat was best een struggle want ik moet dus extra hard werken en thuis spraken we gewoon Papiaments.” Inmiddels spreekt hij vrijwel accentloos Nederlands.
Opleidingen
Na de middelbare school ging Juan direct aan het werk; auto’s schoonmaken en later een opleiding tot pijpfitter volgen. “Op initiatief van mijn vader maar ik ben er na een jaar mee gestopt. Het paste niet bij mij en ik ben overgestapt naar ICT.” Hij maakte MBO niveau 4 af, opleiding Netwerkbeheerder en startte aan het HBO. Eerst in Rotterdam, toen in Den Haag en nu in Arnhem bij een meer private HBO opleiding ICT. “Bij de ene Hogeschool kreeg ik te weinig theorie en teveel praktijk, bij de andere precies omgekeerd. Deze opleiding -die ik zelf betaal- is precies goed. Volgend jaar moet ik afstuderen.”
Toekomst
Zijn ambitie om premier te worden van Curaçao is ons bekend. Maar waarom toch en hoe dan? In ieder geval met een eigen bedrijf als basis, zodat hij niet afhankelijk is van geld van Curaçao, legt hij uit. “Ik wil een eigen partij starten, echt iets nieuws.”. Tips voor de huidige premier heeft hij wel: “Neem het geld van Nederland niet aan. Curaçao moet haar eigen boontjes leren doppen.”
Op Facebookpagina is Juan de pagina ‘Real Pro Black’ begonnen; hij filmt en interviewt zwarte mensen die hij als rolmodel en inspirator wil laten zien. “We hebben meer positief nieuws nodig en dat is er genoeg.” Nu nog even afstuderen en dan na Kas bèk.
Edrieënna Brandao
The 25-year-old Edrieënna Brandao has been elected as Chairperson of the UNESCO Youth Commission in The Netherlands. The coming academic year, she will participate in the Commission together with other young active students. Coming September, the Commission will have their official start.
Education
Edrieënna, or Edrie, as we know her, was born in Curaçao and moved to Statia as a baby. Her maternal family is from Statia where Edrie grew up. After receiving her HAVO diploma in 2012, Edrie returned to Curacao where she received her VWO diploma, learned Papiamentu and was reunited with her paternal family. Edrie is currently entering into the final year of the bachelor programme ‘Education, Health and Wellbeing’ at de Leiden University of applied science. Additionally, she teaches Social Work at an MBO school and is preparing for a Masters in Pedagogy and Educational sciences.
“My major issue with the current education system is that it doesn’t work for everyone. I hope to make the system more just and thereby work towards creating a society that accurately reflects the interests of all its citizens.”
Black female voices
This passion also motivated her to apply for the UNESCO Youth Commission: “Three people advised me to do so, among which my best friend and WeConnect.” One of the tasks of the Committee members is to teach students in secondary and higher education about social issues and to empower them to let their voices be heard. Racial equality is also one of the topics that Edrie feels strongly about. “Women have an essential role within black and Afro-Caribbean communities, and it is therefore very important that our voices are heard and well-represented in conversations about topics like the Black Lives Matter movement.” She emphasizes that the role of UNESCO in social issues is to foster productive and empathic dialogue around these topics but also feels that “We shouldn’t just talk, let’s put our words into action.”
Voice of the islands
Edrie wants the voice of the citizens of the Caribbean part of the Kingdom to be included. “I believe that the commission should also echoes the voice of Caribbean Youth.” Students of Afro-Caribbean heritage living here in the Netherlands are curious about topics like July 1st being recognized as an official holiday on the islands and are growing increasingly concerned by the fact that a lot of official information in the Kingdom is offered predominantly in Dutch. Edrie hopes that these topics will also be given attention as culture and communication & media are part of UNESCO’s portfolio.
Stephanie Everon
‘Het is mijn droom dat iedereen die in Nederland studeert ook slaagt’
De Arubaanse Stephanie Everon is een doorzetter. Na 6 jaar lukte het om haar studie Culturele en Maatschappelijke Vorming af te maken aan De Haagse Hogeschool (HHS). Vooral haar scriptie vond ze moeilijk. Het thema lag dicht bij haar hart; ze deed onderzoek naar ‘Welbevinden en studiesucces’, het streven naar studiesucces van Arubaanse studenten in Nederland met aandacht voor het welbevinden. Ze ging op onderzoek uit, analyseerde en sprak met twaalf Arubaanse studenten die hun struggle met haar deelden. Conclusie; er moet véél meer gebeuren om de studieresultaten te verbeteren, zowel op de eilanden zelf als in Nederland.
Interview met Stephany
Lockdown
We spreken af een paar dagen voor de mondelinge verdediging van haar scriptie; die schreef ze als stageopdracht van WeConnect. Voor haar scriptie haalde ze een 7.5, nu nog het mondelinge deel, helemaal digitaal zonder mogelijkheid haar na afloop een brasa te geven. Hoe heeft ze de afgelopen maanden ervaren, de lockdown in de eindfase van haar scriptie? “Ik vond het mentaal zwaar en heb de eerste week echt niets gedaan. Mijn telefoon heb ik weggelegd en ik ben yoga en meditatie gaan doen. Toen heb ik de knop omgezet en doorgezet tot en met het einde.”
Focus
Die eindstreep, dat diploma halen, het viel niet mee. Ze was ooit begonnen op de Haagse met HR-management maar kwam er al snel achter dat dat niet de juiste studie was. Een snelle switch volgde na een heroriëntatiecursus bij HHS die ze iedereen aan zou raden. Na twee jaar kreeg ze veel last van heimwee en had moeite om gefocused te blijven. Zoiets groots als een scriptie schrijven, daar had ze zich op verkeken: “Ik dacht: een verslag schrijven dat kan ik wel, maar dit was heel anders. Ik werd begeleid door wisselende docenten vond het moeilijk om te kiezen voor mijn eigen opzet in plaats van steeds in te gaan op de feedback van anderen.”
Social life
Al aan het begin van haar studie werd Stephanie lid van een Antilliaanse studentenvereniging in Den Haag, de Association of Dutch Caribbean Students, nu Caribbean Legacy geheten. Ook zong ze in een Gospelkoor: “We speelden van alles, ook veel Antilliaanse muziek!” Dat raadt ze andere studenten ook aan; meng je onder andere mensen dan de Caribische kring, lees Nederlandse boeken en kijk televisie met Nederlandstalige ondertiteling. “Zeg JA tegen een uitnodiging ook al weet je niet precies wat je ervan kunt verwachten.” Stephanie is erg close met haar Arubaanse vrienden en die keerden helaas afgelopen jaar terug naar Aruba. “Mijn netwerk werd kleiner en dat viel me zwaar. Ook miste ik mijn familie in Aruba erg.”
Toekomst
Ze wil graag haar mensen helpen, liefst vanuit Aruba, Curaçao of Bonaire zelf. Een combinatie van werken met kinderen (buitenschoolse activiteiten organiseren) en met vrouwen (empowerment). Haar leeftijdsgenoten wil ze een gevoel van achievement mee geven. “Juist omdat ik het zelf heb meegemaakt weet ik dat het leven niet alleen sunshine and rainbows is.”
Een paar dagen later verdedigt Stephanie haar scriptie en wordt ze beloond met een 8,6 voor haar mondeling. Ze straalt ons tegemoet vanaf het scherm. Eindelijk klaar!
Nog even en dan… na kas!
Geïnteresseerd in de scriptie van Stephanie?
Neem contact met haar op: Stephanie_e_25@hotmail.com
Romain de Jong
‘Het gevoel van falen is erger dan het niet geprobeerd hebben.’
De 22 jarige Romain de Jong is bijna klaar met ‘Hotelmanagement’, een HBO studie die hij volgde aan de Hotelschool The Hague in Amsterdam. Voor de toerisme sector op zijn geboorte-eiland Curaçao ziet hij vooral kansen. Ook wil hij er graag onderdeel van zijn:
“Ik voel me meer gewaardeerd daar en voel dat ik echt een bijdrage kan leveren.”
We leerden Romain kennen op het stadhuis Amsterdam, bij de feestelijke ontvangst van de Caribische studenten, zomer 2016. Een enthousiaste jongen, praterig en eager to participate. We hielden contact, maakten korte filmportretten van hem; tijdens het studiedipje, bij het maken zijn toekomstplannen, bij de zoektocht naar zijn management stage. Hij ging mee op het WeConnect bezoek aan de Tweede Kamer en maakte een interview voor onze camera op het zeilschip de Clipper.
Nu liep hij ons WeConnect kantoor weer in; met een bos wilde krullen en hetzelfde enthousiasme als toen.
Naar Nederland
Hij was pas 17 toen hij (als best geslaagde leerling van zijn jaar) slaagde voor de HAVO op het Radulphus College Curaçao. Tijd een overbruggingsjaar voor hij naar Nederland zou vertrekken om -dat wist hij toen al- iets met Toerisme te studeren. Romain haalde zijn eerste jaar International Business aan de University of Curaçao en vertrok als freemover naar Amsterdam. Een kamer op de campus van zijn school was snel geregeld maar wennen was het wel: “Ik was verrast door de strakke planning en leefgewoonten en miste de vrijheid van mijn leven op Curaçao.” Met Kerst ging hij direct even terug ‘na kas’ om van zijn vastberaden ouders te horen dat opgeven niet tot de mogelijkheden behoorde. In zijn tweede jaar vertrok hij op stage naar Monaco, waar hij werkte in een luxe resort en Frans leerde spreken.
Sociaal leven
Het social life op de campus was niet zijn ding: “Wij Antillianen willen andere dingen in het uitgaansleven zoals latin music en een bepaalde humor. Ook hield ik niet van die drinkcultuur en werd ik moe van de typische grapjes over Antillianen.” Inmiddels heeft hij een vaste vriendin met wie hij wil samenwonen en ooit een eigen hotel in Portugal -waar zij vandaan komt- of in Curaçao beginnen. “Ik ben nu Portugees aan het leren en heb de familie in Portugal al ontmoet!”
Toerisme
Plannen, dat moest hij wel leren. “Al die verslagen die we moesten schrijven kostten me veel tijd en moeite. Maar een strakke planning heeft me uiteindelijk geholpen; ik heb een kleine vertraging opgelopen maar hoef nu alleen nog mijn scriptie te schrijven.” De titel heeft hij al bedacht: ‘Creating new hospitality products for the benefit of the disabled traveler market.’ Tijdens zijn bijbaan als conciërge in het Hilton Hotel in Amsterdam zag hij hoeveel moeite reis en verblijf een gezin met kinderen met een beperking kostte en hoe weinig gerichte service er voor deze groep was. Dat kan beter, vindt Romain, ook in Curaçao: “Bij Seaquarium zijn al mogelijkheden, dan kan meer, zeker gezien onze strategische ligging en know-how op het eiland.” Romain verwacht dat hotels juist nu tijdens de crisis meer waardering krijgen dan het Airbnb platform, vooral door betere hygiëne en service te bieden. En services zoals online inchecken en meer digitalisering zullen kosten besparen. Wel moet er innovatief gewerkt worden en zal het massa toerisme vervangen worden door high-end toerisme: “Het wordt exclusiever”.
Tips
Voor aankomende studenten heeft hij het advies om vooral niet op te geven. “Het gevoel van falen is erger dan het niet geprobeerd hebben.” Een persoonlijkheidstest kan ook helpen erachter te komen waar je kracht ligt. Bij het kiezen van de studie benadrukt Romain je te verdiepen in de vakken die er worden aangeboden en te kijken naar hoe er les wordt gegeven. Vrolijk verlaat hij het WeConnect kantoor weer. De zon in, de toekomst tegemoet.
Shantinelly Martes.
“Survive the first year.”
Ze begon aan de Universiteit Leiden met Criminologie, switchte naar Bestuurskunde en vond haar juiste studiekeuze in de Engelstalige opleiding ‘International Public Management’ aan de Haagse Hogeschool. Dat klinkt als een omweg voor de 23e Curaçaose studente Shantinelly Martes maar één die haar zelfkennis heeft opgeleverd. Volgend jaar studeert ze af met een stage bij EU-parlementariër Samira Rafaela op zak. Tips voor aankomende studenten heeft ze genoeg.
Zoektocht
Shantinelly is geboren in Soto, Bandabou, Curaçao. Thuis spraken ze Papiaments; Spaans en Engels klonken op de radio en televisie, Nederlands was iets voor in de klas. Tijdens ons gesprek schakelt ze moeiteloos van de ene naar de andere taal. Ze wilde graag iets doen aan de criminaliteit die ze om zich heen zag op het Venezolaanse nieuws en op het eiland. Dus ze besloot na haar VWO voor Criminologie te kiezen aan de Universiteit Leiden. Dat viel tegen: “Ik kreeg zoveel Rechten in mijn eerste jaar en het was ook theoretischer dan ik me had voorgesteld.” Bovendien voelde ze zich in Leiden niet op haar gemak: “Ik miste de warmte en de mensen en ik was de enige donkere student in de klas.” Ze probeerde Bestuurskunde aan de universiteit, verhuisde naar Den Haag en stapte over naar een Engelstalige studie, eigenlijk Bestuurskunde maar dan internationaler en op HBO-niveau. Daar bloeide ze op. Maar, ze zou het zo wéér doen want al dat gezoek en geploeter hebben haar gemaakt tot de persoon die ze nu is. “Ik geef nu makkelijk een presentatie voor 50 mensen en ben veel minder verlegen.”
Studie & stage
Wat is het nu precies, dat International Public Management? Je leert er beleid maken, budgetteren, projectmanagement: “Je kunt later bij de overheid werken of voor een consultancy bedrijf:” In het derde jaar staat Europa centraal. Shantinelly vertrok naar Brussel om vijf maanden lang als ‘Trainee Policy Advisor Overseas Countries and Territories and Latin America’ voor EU-parlementariër Samira Rafaela te werken. “Ik heb in kaart gebracht hoe de eilanden beter gebruik kunnen maken van EU-fondsen, programma’s en beurzen.” Ze ontmoette veel mensen, breidde haar netwerk uit.
Tips
Voor aankomende studenten heeft ze praktische tips; lees een Nederlandstalig boek, luister naar Nederlandstalige podcasts om jouw woordenschat uit te breiden en bereid je goed voor: “Volg de online open dagen van onderwijsinstellingen, bekijk in detail de vakken die bij een studie horen.” Bij twijfel over de studie raadt ze aan snel te stoppen, liefst voor 1 februari anders is er een heel jaar verloren gegaan. Te zwaar leunen op het thuisfront ver weg vindt ze geen goed idee: “At the end of the day you’re alone in your room with the four walls. Dus probeer een support-systeem op te bouwen, met vrienden mede-studenten, WeConnect, Caribische studentenorganisaties zoals Han Huntu (Arnhem&Nijmegen), Dutch Caribbean Unity (Den Haag) of Kompas (Delft).” Maximaal drie keer per week naar huis bellen, raadt ze aan, niet vaker. Het eerste jaar moet je sowieso niet teruggaan naar huis zegt Shantinelly: “Survive the first year.”
Curaçao
Hoe kijkt ze nu naar haar geboorte-eiland, midden in de crisistijd? Ze is aangenaam verrast door de aanpak van de regering; communicatief en transparant. Ze hoopt dat men deze ‘vibrant force’ vasthoudt. Wel pleit ze voor meer ruimte voor jongeren als het gaat om innovatie. Bijvoorbeeld in de horeca en supermarkten waar nu pas volop aan delivery wordt gedaan; dat zou structureel moeten zijn voor het hele eiland. “Now is the time!” en ze wijst op de vaak al heel goed uitgewerkte voorstellen die alleen nog geïmplementeerd moeten worden. Natuurlijk wil ze ooit terug. Maar eerst afstuderen, een master ‘Politics & Economy’ volgen aan de universiteit. “Daar ben ik nu wel klaar voor. Bijvoorbeeld om te onderzoeken hoe we onze economieën duurzaam en robuust kunnen maken.” Dan ervaring opdoen op ‘nos islanan ruman’- bijvoorbeeld Sint-Maarten of Bonaire- en dan naar Curaçao. Want: “Kas ta keda kas.”
Caitlin Heide.
“Deze baan is de ideale kans voor mij om een bijdrage te leveren aan de economische ontwikkeling van de eilanden.”
Het begon als een stage, die werd verlengd en inmiddels is het een officiële baan: per 1 april is de Curaçaose Caitlin Heide in dienst bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) in Den Haag. Ze is adviseur Ondernemerschap & Financiering. De RVO valt onder het Ministerie van Economische Zaken & Klimaat; het stimuleren van ondernemerschap staat centraal. Caitlin maakt onderdeel uit van het team ‘Corporation Dutch Caribbean’ en houdt zich intensief bezig met Bonaire, Saba en Sint Eustatius.
WeConnect & Stage
Caitlin reageerde op de stageplek bij RVO die medio 2019 via WeConnect werd aangeboden. Ze was de ideale stagiaire: Curaçaose met een bachelor Economie & Bedrijfseconomie en haar bijna afgeronde master Internationale Economie, beide aan de Eramus Universiteit. Negen maanden lang deed ze onderzoek naar ‘Toegang tot financiering’, speciaal gericht op het Midden en Klein Bedrijf op Bonaire, Saba en Sint-Eustatius. De centrale vraag luidde: hoe kunnen kleine ondernemers makkelijker toegang krijgen tot geld (leningen bij de bank) en tegelijkertijd, hoe kunnen banken geholpen worden om geld uit te lenen. De analyse en conclusies van dat onderzoek zijn aangeboden bij het Ministerie van Economische Zaken & Klimaat. En daar waren ze er blij mee, weet Caitlin: “Mijn onderzoek is enthousiast ontvangen door het ministerie!”
De baan
Caitlin’s baan is verdeeld over twee thema’s: in het Caribisch-Nederland team richt ze zich op ondernemerschap en financiering. Tijdens haar stage bleek hoeveel behoefte daar eigenlijk aan was. Andere collega’s houden zich bezig met landbouw, toerisme en duurzame groei voor Bonaire, Saba en Sint-Eustatius. Over haar team is ze vol lof: “Ik leer zoveel, vooral van mijn leidinggevende Ronald Vermeeren (coördinator Caribisch team), ook over de omgang met mensen. Hij is zeer gedreven als het om de eilanden gaat; bijzonder voor iemand die daar niet vandaan komt.” Een kleiner deel van haar baan besteedt ze aan hoe je als organisatie duurzaamheid integreert in de bedrijfsvoering, niet per se gericht op de Cariben.
Eilandskind
Welke voordelen biedt het haar, de Curaçaose roots, de taal en bekendheid met de eilanden? “Ik vind het heerlijk om Papiaments te kunnen spreken tijdens de vele telefoongesprekken met bijvoorbeeld Bonaire. Zakelijk gezien komt er meer informatie los. Ook heb ik geleerd om niet direct met de inhoud te beginnen. Eerst even het sociale.” Bonaire kent ze van vakantie, Saba en Sint-Eustatius helemaal niet. Ooit wil ze terug naar Curaçao, het eiland dat ze in 2015 achterliet om in Rotterdam te gaan studeren. Met de Nederlandse taal heeft ze niet zo veel moeite. Wel was het schrijven van beleidsstukken wennen. “Dat is iets heel anders dan een paper schrijven voor de universiteit”, legt Caitlin uit. Met goede begeleiding van collega’s begint het nu te wennen.
Kansen in de crisis
Vanuit de RVO wordt er veel advies gegeven aan de eilanden. “Volstrekt logisch”, zegt Caitlin, “gezien de lange relatie vanuit RVO ook met Aruba, Curaçao en Sint Maarten.” Van een initiatief dat tijdens deze crisis is ontstaan heeft Caitlin een concreet voorbeeld:
“Met de Kamer van Koophandel Bonaire hebben we recent een webinar georganiseerd voor lokale banken om ze te informeren over garantstelling vanuit de overheid.” Nu het toerisme wegvalt ziet ze wel kansen: “Er is ruimte voor mooie initiatieven, bijvoorbeeld op het gebied van landbouw.” Bij de horeca denkt ze aan veel meer bezorgdiensten, niet alleen nu maar ook na de crisis. En nieuwe werkvormen die ontstaan. “Een of twee dagen per week thuiswerken kan in de toekomst prima; afhankelijk van jouw eigen discipline ben je misschien wel productiever thuis! Mijn vader werkte heel veel vanuit huis, ik ben het gewend.”
Afstuderen
Het officiële afstuderen moet nog gebeuren en is vanwege de corona-crisis uitgesteld. Maar Caitlin heeft alles ingeleverd bij de universiteit en verwacht eind april af te kunnen ronden. Kansen voor andere studenten of young professionals om bij RVO te komen werken ziet ze zeker. Houd dus de sociale mediakanalen van WeConnect (Facebook en Linked-In) goed in de gaten. Regelmatig verschijnen daar vacatures voor stageplekken en banen bij onder andere de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland.
Danytza Berry.
“Ik pak mijn rust juist op de werkvloer”
De Curaçaose Danytza Berry werkt onder andere als verpleegkundige in Nederland. Sinds de Coronacrisis staat haar werkende leven grotendeels in het teken van de strijd tegen het virus en het borgen van kwaliteit in de ouderenzorg. WeConnect sprak via Skype met een ambitieuze Danytza. “Als verpleegkundige en als epidemioloog wil ik helpen.”
Vóór de Corona uitbraak werkte Danytza als parttime verpleegkundige vooral aan de kwaliteit van zorg en de aansturing van het team. Nu pakt ze zich iedere dienst in in beschermende kleding en staat ze met beide benen in de complexere zorgvraag en begeleiden van terminale Corona-zorg. Praktisch als ze is heeft ze in de eerste quarantaineweek een virtueel bezoekuur ingesteld, waarbij familie tijdens bezoekuren via i-pads contact kan houden met patiënten. Een simpel initiatief dat mag blijven van haar, ook na de crisis: “Zo’n digitaal bezoekuur is een mooie innovatie voor alle zorginstellingen. Het positieve effect op de eenzaamheid van ouderen is direct merkbaar.”
Welzijn
Naast haar werk als verpleegkundige is Danytza parttime onderzoeker en beleidsadviseur, en werkt ze als jeugdambassadeur onder meer bij de internationale organisatie The ONE Campaign (bestrijding van armoede en ziekten, vaccinaties, lobbyen bij politici). Hoe gaat het met haar zelf, fysiek en mentaal? Hoe blijft ze overeind en vind zij de balans tussen al haar werkzaamheden? “Het begeleiden van covid-19 patiënten die niet meer zullen herstellen, evenals hun familie, is emotioneel zwaar. Ik ben erg moe; red bull en koffie helpen niet meer. Maar dankzij mijn werk als verpleegkundige kom ik gelukkig iets meer dan anderen onder de mensen. Juist daarom vind ik het lastig om rustmomenten te plannen; ik pak mijn rust juist op de werkvloer.”
Klagen doet ze niet. Wel heeft ze veel contact met public health collega’s wereldwijd en met vrienden op of van de eilanden. Dagelijks sturen zij wetenschappelijke artikelen door over covid-19 management in verschillende settings, ‘flattening the curve’ strategieën, online spoed trainingen, en belangrijke webinars rondom het virus. Ook het thuisfront steunt haar; haar moeder, (peet-)tantes, vrienden en collega’s. Zij zijn vooral bezorgd over het aantal overuren en de energie die dit van haar vergt vanwege haar grote verantwoordelijkheidsgevoel. Binnen haar team zijn ze gelukkig erg open: ze bespreken iedere dienst emoties, vermoeidheid, en manieren om elkaar te helpen.
Risico
Op de vraag of ze bang is zelf ziek te worden antwoordt ze gedecideerd: “Als public health professional zie ik zeker het belang van alle beschermende maatregelen en strenge beperkingen die in Nederland zijn ingezet, zowel in de zorg als in de maatschappij. Ik denk dat de kans op besmetting in Nederland vooralsnog groter is vanwege het minder strenge beleid dan op Curaçao. Om na te denken over of ik zelf ook ziek word vanwege mijn werk in de zorg vind ik niet productief.” Ze voelt zich veilig in haar beschermende kleding, spreekt lovend over de noodvoorraad die geregeld is, en houdt informatie vanuit het RIVM en de GGD nauwlettend in de gaten. De eerste weken had ze nachtmerries dat ze haar team niet goed zou kunnen aansturen. Inmiddels is zij blij dat ook de crisissituatie min of meer went en dat ze met het team goede strategieën hebben ontwikkeld om kwaliteitszorg te blijven verlenen.
Curaçao
De ontwikkelingen op haar geboorte-eiland Curaçao volgt ze noodgedwongen beperkt.
Nadrukkelijk wijst ze op het belang van een sterkere zorgstructuur tussen de eilanden: “Mijn hart ligt daar natuurlijk en dat geldt voor veel eilandskinderen, maar het luchtruim is voorlopig dicht. Ik ben daarom vooral bezig met wat er ná de crisis gebeurt, ook op de andere eilanden.” De epidemioloog vraagt zich af hoe de lokale bevolking beter betrokken kan worden als de toerismesector weer gaat draaien. Ze maakt zich zorgen over de armoede en noemt het ‘een factor die mensen achterstelt en hun gezondheid en levensstijl sterk kan beïnvloeden’. Kwetsbare groepen moeten beter beschermd worden vindt ze, ook ná de crisis.
Rol overheid
Danytza wijst op de noodzaak van meer geld en investering voor gezondheidszorg op de eilanden. Ze noemt het grote verschil in besmettingen tussen Curaçao, Aruba, Sint-Maarten en Bonaire. “Het reguliere zorgsysteem, met name de preventieve zorg en huisartsen, stond voor covid-19 al onder grote druk door te weinig investeringen.” Over de Curaçaose epidemioloog Izzy Gerstenbluth spreekt zij lovend. “Ik heb bewondering voor zijn werk en betrokkenheid tijdens de crisis, maar ik heb ook zorgen. Er zou een heel team met experts moeten zijn, niet alleen Izzy. Ik hoop dat de overheid dat nu in gaat zien.”
Kevin Rooi.
“Ik kan niet leven zonder kunst”
Grafisch vormgever Kevin Rooi doet alles met zijn handen. Tekenen, ontwerpen, kalligrafreren maar ook praten, zeker als het gaat over zijn passie; kunst. Hij was 6 jaar toen hij het plezier van tekenen ontdekte. Nu is hij 29 en is hij met een afgeronde HBO studie Vormgeving zijn carrière in Amsterdam aan het opbouwen. Een gesprek met A Wild Cat.
Creatief gezin
Het zat er dus al vroeg in bij Kevin, zijn tekentalent. Dat zagen zijn ouders ook en die stuurden hem naar een kunstkamp Art Rules in Aruba. “Ze hebben mij altijd gesteund wel met het advies een goede baan te hebben, niet alleen kunst als hobby.” Het gezin verhuisde van Curaçao naar Aruba waar Kevin naar de middelbare school ging. Zijn vader fotografeerde in zijn vrije tijd, zijn zusje was danseres, zijn oudere zus heeft al jaren een blog gericht op sociale verbinding. Kevin ontwikkelde zich en experimenteerde met graffiti, cartoons en uiteindelijk webdesign. “Mijn moeder is zo ontzettend trots op mij en vertelt dat aan iedereen in Aruba!”
Typomento
Eenmaal in Nederland koos hij voor de studie Vormgeving aan de Hanzehogeschool, Academie Minerva in Groningen. Op basis van zijn portfolio werd hij er snel toegelaten. Kevin verdiepte zich in typografie in beeld brengen, animatie en 3D ontwerpen. Hij sloot zijn studie af met een heel persoonlijk project: Typomento. Dit is een zelfbedachte samentrekking van Typografie en Papiamento. “Ik wilde onze taal visualiseren; denk maar aan het woord Sopi Yuana (Leguanensoep). “Typomento heeft mij een Spark gegeven, het was een belangrijk moment in mijn ontwikkeling.”
Ngrane
Bij Ngrane, een digital agency in Amsterdam, werkt Kevin sinds twee jaar als visual designer. Hij maakt ontwerpen voor de website, sociale media en de merchandise. “Ik word gevraagd om out-of-the-box te denken; in het team ben ik de wild cat, die ook de laatste trends volgt op Instagram.” Met Ngrane oprichters David van Delden en Stephen Garcia heeft hij een hechte band. Ze komen allemaal van Curaçao, spreken onderling Papiaments en organiseren ‘legendary lunches’ op de werkvloer. “Ngrane is mijn community”, aldus Kevin.
Identiteit
Een lastige vraag vindt Kevin, wat is hij nou, Arubaan, Curaçaoenaar, Caribische Nederlander? “Ik voel me zeker een eilandskind; we zijn opgegroeid in de natuur en dat stimuleert de creativiteit. Ik probeer bijvoorbeeld altijd iets van kleur te dragen, ook in de Hollandse winter.” Inderdaad, een roze t-shirt steekt uit onder zijn grijze hoody. Curaçao of Aruba bezoekt hij echt om familie te zien. Professioneel ziet hij zijn toekomst in Nederland of Europa. “Ik kan hier doen wat ik wil en mezelf ontwikkelen.”
Studiekeuze
Tot slot, Kevin was heel actief in zijn Groningse studententijd ook als mentor. Zijn tip voor aankomende studenten die zich oriënteren op de vele mogelijkheden in Nederland: “Kies eerst jouw studie, dan jouw stad. Kijk goed naar de website van een onderwijsinstelling; wat voor gevoel krijg je erbij. In mijn richting kan ik zeggen dat Rietveld meer kunst en minder grafisch is. Willem de Kooning in Rotterdam meer sociaal, de Kunstacademie in Den Haag meer fotografie, Eindhoven meer gericht op interieur. Verdiep je daarin.”
Bier
Op sociaal vlak raadt hij studenten aan vooral uit de comfortzone te treden, nieuwe mensen te ontmoeten want ‘netwerken is altijd win-win’. “Prepare for the unexpected”. Hij vindt het onzin je te laten weerhouden door de biercultuur onder Nederlandse studenten die Antillianen zou afstoten; “Ik heb vooral heel ánder bier dan die eeuwige Heineken leren drinken en anders bestel je toch een fris?” Ook van de taalbarrière trekt Kevin zich weinig aan. Hij kreeg in zijn tweede jaar de kans om naar een internationale klas over te stappen maar heeft daar niet voor gekozen.
Kevin helpt graag dus reach out als je vragen hebt over studiekeuze, een sociaal leven opbouwen of tips over Groningen!
Contactinfo Kevin:
- Facebook: https://www.facebook.com/kevin.rooi
- Email: kevipj@gmail.com
- Instagram: @kevipj / typomento
Geïnteresseerd in Kevin en zijn werk?
Behance: https://www.behance.net/kevinrooi
Typomento intro: https://vimeo.com/411230846
Window Art: https://vimeo.com/400176653
Caitlin great project and great job snd way ro give back to our countries in the Dutch Caribbean. Looking forward in working together with you and your team
Super proud of what you do Danytza! ♥️
Great work Danytza! Veel succes en sterkte gewenst.